|
|
|||||||||||||
Ostatnie 10 torrentów
Ostatnie 10 komentarzy
Wygląd torrentów:
Kategoria:
Muzyka
Gatunek:
Alternative Rock
Ilość torrentów:
305
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Ile oni mają lat?' Się zapytałem wydawcy Mrzonek i nieco mnie zaskoczyła odpowiedź, że w okolicach trzydziestki. Mrzonki grają bowiem jakby nie załapały się ze swoją nową falą na Marchewkę w 87 roku. Co jest komplementem, jakby ktoś pytał. Może to za sprawą saksofonu, który jest ważnym elementem budującym brzmienie Mrzonek, może za sprawą skojarzeń które biegną gdzieś do Klausa Mittfocha czy solowego Janerki do Republiki. Musi też, miejmy to już za sobą, paść nazwa Świetliki, bo tu też za mikrofonem poeta który lubi zadeklamować zamiast zaśpiewać - ale to ostatnie skojarzenie jednak dosyć odległe i nieco krzywdzące dla zespołu jest, więc się nim nie sugerujcie. No chyba, że lubicie Świetliki, to wtedy można. Poezji nie będę oceniał, ale Mrzonki grają fajniej. Zaskakująca, nietypowa dla antenowego katalogu pozycja.” Szymon 'Antena Krzyku' Na płycie mamy sześć utworów, które wyłamują się jednoznacznemu określeniu co do tego, co tak naprawdę grają Mrzonki. Bo zaczyna się całkiem nieźle, numer „Reklama” jest żywiołowy, a antykonsumpcyjny poetycki manifest doskonale łączy się tu z dźwiękowymi migawkami z telewizyjnych reklam, skrawków filmików czy telewizyjnych relacji. Ale już drugi kawałek, „Tabletka”, zwalnia i zmienia się w zimno-falową ciągłość, gdzie za „pierwsze skrzypce” robi tutaj saksofon, którego w ogóle jest pełno w Mrzonkach. „Koniec Fiata” to nostalgiczna i nastrojowa podróż w poszukiwaniu czegoś utraconego. I znów ten saksofon… a wokal Tomka przepuszczony tu został przez megafon. „Sen” to kolejny numer, gdzie zespół jedzie na tych swoich zwolnionych obrotach, tym razem sax przez niemal cały utwór tworzy bardzo fajną linie melodyczną, a w pewnym momencie wybija się gitara, a nawet w końcowej faze swoje solo ma perkusista. W tytułowym „Narysowanym” Mrzonki znów nieco przyśpieszają, ponownie pojawiają się fajne i powtarzające się motywy z saksofonem, który oczywiście ma tu też swoją solówkę. Dla mnie, obok „Reklamy”, jeden z najlepszych numerów na płycie. Na sam koniec mamy nową wersję kawałka „Los Anieli”, w remiksie Kacpra, nowego członka Mrzonek który odpowiedzialny jest za elektronikę w unowocześnionej wersji zespołu. Pojawiające się w tłach delikatne połacie dźwięków podrasowują muzykę zespołu, nadając jej nieco inny wymiar. Remiks pokazuje nam na co stać nowego człowieka w ekipie. Ma on nieco dubowy rytm, jest trochę bajerów ale i tak przebija się przez to wszystko Marcin ze swoim saksofonem, który to instrument nadaje zespołowy znaczący obraz. Mrzonki mają na tej płycie jakby dwa oblicza; bardziej żywiołowe i to charakterystyczne dla nich, nastrojowo-nostalgiczne. W tym pierwszym odnajdujemy echa rocka alternatywnego, jak i post-punka, drugie wieje zimną falą i momentami takim troche art-rockiem. W tej ich miksturze brakuje mi trochę takich typowych dla post-punka czy zimnej fali brzmień gitar, ale zdaję sobie sprawę z tego, że Mrzonki to zlepek ludzi z naprawdę różnych klimatów muzycznych, a i nie można przecież mieć wszystkiego… Wybijające w tym zespole są jeszcze dwie rzeczy: saksofon, który naprawdę odgrywa tu bardzo dużą rolę i gra Marcina potrafi nadać tym kawałkom klimat nie do podrobienia. Druga rzecz to Tomek ze swym poetyckim wokalem i takowymi tekstami. Mrzonki to w dużej mierze „jego” zespół i bez niego po prostu nie miałby on sensu istnieć.” Krawat 'Chaos w Mojej Głowie' ..::TRACK-LIST::.. 1. Reklama 03:23 2. Tabletka 06:16 3. Koniec Fiata 04:40 4. Sen 04:51 5. Narysowany 03:59 6. Los Anieli (Echology Remix) 07:42 ..::OBSADA::.. Tomasz Berrached - wokal Wojciech Machniak - gitara Marcin Kania - saksofon, klawisze Michał Siwek - bas Waldemar Leśniak - perkusja Kacper 'Echology' Żarna - efekty specjalne Słowa - Tomasz Berrached https://www.youtube.com/watch?v=TWIC9E5o_tU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 6
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-09-18 18:50:48
Rozmiar: 72.90 MB
Peerów: 7
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Ile oni mają lat?' Się zapytałem wydawcy Mrzonek i nieco mnie zaskoczyła odpowiedź, że w okolicach trzydziestki. Mrzonki grają bowiem jakby nie załapały się ze swoją nową falą na Marchewkę w 87 roku. Co jest komplementem, jakby ktoś pytał. Może to za sprawą saksofonu, który jest ważnym elementem budującym brzmienie Mrzonek, może za sprawą skojarzeń które biegną gdzieś do Klausa Mittfocha czy solowego Janerki do Republiki. Musi też, miejmy to już za sobą, paść nazwa Świetliki, bo tu też za mikrofonem poeta który lubi zadeklamować zamiast zaśpiewać - ale to ostatnie skojarzenie jednak dosyć odległe i nieco krzywdzące dla zespołu jest, więc się nim nie sugerujcie. No chyba, że lubicie Świetliki, to wtedy można. Poezji nie będę oceniał, ale Mrzonki grają fajniej. Zaskakująca, nietypowa dla antenowego katalogu pozycja.” Szymon 'Antena Krzyku' Na płycie mamy sześć utworów, które wyłamują się jednoznacznemu określeniu co do tego, co tak naprawdę grają Mrzonki. Bo zaczyna się całkiem nieźle, numer „Reklama” jest żywiołowy, a antykonsumpcyjny poetycki manifest doskonale łączy się tu z dźwiękowymi migawkami z telewizyjnych reklam, skrawków filmików czy telewizyjnych relacji. Ale już drugi kawałek, „Tabletka”, zwalnia i zmienia się w zimno-falową ciągłość, gdzie za „pierwsze skrzypce” robi tutaj saksofon, którego w ogóle jest pełno w Mrzonkach. „Koniec Fiata” to nostalgiczna i nastrojowa podróż w poszukiwaniu czegoś utraconego. I znów ten saksofon… a wokal Tomka przepuszczony tu został przez megafon. „Sen” to kolejny numer, gdzie zespół jedzie na tych swoich zwolnionych obrotach, tym razem sax przez niemal cały utwór tworzy bardzo fajną linie melodyczną, a w pewnym momencie wybija się gitara, a nawet w końcowej faze swoje solo ma perkusista. W tytułowym „Narysowanym” Mrzonki znów nieco przyśpieszają, ponownie pojawiają się fajne i powtarzające się motywy z saksofonem, który oczywiście ma tu też swoją solówkę. Dla mnie, obok „Reklamy”, jeden z najlepszych numerów na płycie. Na sam koniec mamy nową wersję kawałka „Los Anieli”, w remiksie Kacpra, nowego członka Mrzonek który odpowiedzialny jest za elektronikę w unowocześnionej wersji zespołu. Pojawiające się w tłach delikatne połacie dźwięków podrasowują muzykę zespołu, nadając jej nieco inny wymiar. Remiks pokazuje nam na co stać nowego człowieka w ekipie. Ma on nieco dubowy rytm, jest trochę bajerów ale i tak przebija się przez to wszystko Marcin ze swoim saksofonem, który to instrument nadaje zespołowy znaczący obraz. Mrzonki mają na tej płycie jakby dwa oblicza; bardziej żywiołowe i to charakterystyczne dla nich, nastrojowo-nostalgiczne. W tym pierwszym odnajdujemy echa rocka alternatywnego, jak i post-punka, drugie wieje zimną falą i momentami takim troche art-rockiem. W tej ich miksturze brakuje mi trochę takich typowych dla post-punka czy zimnej fali brzmień gitar, ale zdaję sobie sprawę z tego, że Mrzonki to zlepek ludzi z naprawdę różnych klimatów muzycznych, a i nie można przecież mieć wszystkiego… Wybijające w tym zespole są jeszcze dwie rzeczy: saksofon, który naprawdę odgrywa tu bardzo dużą rolę i gra Marcina potrafi nadać tym kawałkom klimat nie do podrobienia. Druga rzecz to Tomek ze swym poetyckim wokalem i takowymi tekstami. Mrzonki to w dużej mierze „jego” zespół i bez niego po prostu nie miałby on sensu istnieć.” Krawat 'Chaos w Mojej Głowie' ..::TRACK-LIST::.. 1. Reklama 03:23 2. Tabletka 06:16 3. Koniec Fiata 04:40 4. Sen 04:51 5. Narysowany 03:59 6. Los Anieli (Echology Remix) 07:42 ..::OBSADA::.. Tomasz Berrached - wokal Wojciech Machniak - gitara Marcin Kania - saksofon, klawisze Michał Siwek - bas Waldemar Leśniak - perkusja Kacper 'Echology' Żarna - efekty specjalne Słowa - Tomasz Berrached https://www.youtube.com/watch?v=TWIC9E5o_tU SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 7
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-09-18 18:47:42
Rozmiar: 184.75 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Joanna Makabresku to zimnofalowy warszawski zespół powstały w 1986 roku, kapela regularnie koncertowała do 1990 roku, kilkukrotnie pojawiła się na scenie także w latach późniejszych. Joanna Makabresku ma na swoim koncie wydanych kilka kaset, które ukazały się w limitowanym nakładzie, w tym 'Piątą Prostytucję'. Muzyka Joanny Makabresku to rasowy przedstawiciel polskiej zimnej fali – złożone, duszne melodie oparte na linii gitary i basu, którym sznytu dodaje brzmienie saksofonu, teksty w zawiły i dosadny sposób opisujące otaczającą rzeczywistość dając słuchaczom olbrzymie pole do własnej (nad-)interpretacji – to tylko kilka elementów układanki składającej się na obraz 'Piątej Prostytucji'. Członkowie kapeli tworzyli przez lata art-zine’a 'Linie', którego kompilację w formie książkowej udostępniło wydawnictwo Lampa. ..::TRACK-LIST::.. 1. Jest Fabryka 2:20 2. Powietrze 4:13 3. Rytm - Niedziela 6:36 4. Bujdogenerator 3:58 5. Praca Nowa 3:50 6. Wymuszone Kobiety 3:18 7. Wakacje W Warszawie 3:41 8. Człowiek, Który... 3:35 9. Mięso 6:32 10. Słońce 5:00 Piosenki Dodatkowe: 11. Miliony Wilgotnych Aniołów 2:50 12. Pewność 3:22 13. Na Piętrze... 3:55 Piosenki pochodzą z lat: 1986 - 1990 Piosenki od 1 do 10 nagrano w czerwcu 1990 roku, w studiu 'OKO', realizacja: Jacek Kufirski Piosenki od 11 do 13 nagrano w grudniu 2018 i styczniu 2019 roku w studiu 'Diamentowy Pies', realizacja Piotr Mazurek i Adam Wasilkowski https://www.youtube.com/watch?v=1EdT19S8KCs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-09-01 16:35:58
Rozmiar: 129.93 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Joanna Makabresku to zimnofalowy warszawski zespół powstały w 1986 roku, kapela regularnie koncertowała do 1990 roku, kilkukrotnie pojawiła się na scenie także w latach późniejszych. Joanna Makabresku ma na swoim koncie wydanych kilka kaset, które ukazały się w limitowanym nakładzie, w tym 'Piątą Prostytucję'. Muzyka Joanny Makabresku to rasowy przedstawiciel polskiej zimnej fali – złożone, duszne melodie oparte na linii gitary i basu, którym sznytu dodaje brzmienie saksofonu, teksty w zawiły i dosadny sposób opisujące otaczającą rzeczywistość dając słuchaczom olbrzymie pole do własnej (nad-)interpretacji – to tylko kilka elementów układanki składającej się na obraz 'Piątej Prostytucji'. Członkowie kapeli tworzyli przez lata art-zine’a 'Linie', którego kompilację w formie książkowej udostępniło wydawnictwo Lampa. ..::TRACK-LIST::.. 1. Jest Fabryka 2:20 2. Powietrze 4:13 3. Rytm - Niedziela 6:36 4. Bujdogenerator 3:58 5. Praca Nowa 3:50 6. Wymuszone Kobiety 3:18 7. Wakacje W Warszawie 3:41 8. Człowiek, Który... 3:35 9. Mięso 6:32 10. Słońce 5:00 Piosenki Dodatkowe: 11. Miliony Wilgotnych Aniołów 2:50 12. Pewność 3:22 13. Na Piętrze... 3:55 Piosenki pochodzą z lat: 1986 - 1990 Piosenki od 1 do 10 nagrano w czerwcu 1990 roku, w studiu 'OKO', realizacja: Jacek Kufirski Piosenki od 11 do 13 nagrano w grudniu 2018 i styczniu 2019 roku w studiu 'Diamentowy Pies', realizacja Piotr Mazurek i Adam Wasilkowski https://www.youtube.com/watch?v=1EdT19S8KCs SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-09-01 16:30:45
Rozmiar: 370.72 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Gardenia to legenda rodzimej sceny nowofalowej przełomu 80. i 90., która przez kolejne dekady tworzyła i grała koncerty, niosąc w swej muzyce i tekstach werteryzm zimnej fali, psychodeliczne odloty i punkową szorstkość. Wydana w tym roku płyta Czarny Gotyk stanowi konsekwentne rozwinięcie obranej niegdyś stylistyki, skupiającej w sobie wszystkie ponure odcienie dekadenckich odmian rockowego grania. Gdy słucham najnowszego albumu, do głowy przychodzą mi takie nazwy jak Killing Joke, Siekiera, New Model Army, Klaus Mittfoch i Echo & The Bunnymen. Ale jednocześnie, choć w piosenkach Gardenii występuję pewne powinowactwo z ekstraklasą nowej fali (rozumianej szeroko), to należy oddać zespołowi, że obiera własny, swoisty kurs, momentami sięgający swym lotem mrocznego nieba. Przenikanie się z muzyką i tekstami kapeli nie jest zadaniem prostym, bo płyta Czarny Gotyk pozbawiona jest miłego dla ucha lukru, który niósłby jakieś pocieczenie. Depresja, samotność, śmierć, rozstanie – Gardenia nie rozpieszcza swoich słuchaczy, ale i też nie oszukuje, jak miewają w zwyczaju popowi wykonawcy. W otwierającym płytę utworze tytułowym mamy zgrzytliwy riff i jasną deklarację Radosława Nowaka, który wypranym ciepłych barw głosem śpiewa: Siostry miłosierdzia ubrane na czarno, pokazują mi przyszłość krwawą. Nie każdy zatem będzie gotowy na muzyczną i liryczną eskapadę, na którą kapela zaprasza, bo rejs z Gardenią po mglistej rzece niepokojących dźwięków, jest jak wyprawa do jądra ciemności. Muzycznie zaś mamy tutaj pełen przekrój przez klimaty typowe dla zimno falowych lat 80., ale podane w sposób szczery i wciąż aktualny. Znajdziemy zatem na Czarnym Gotyku punkowy brud i nieokrzesanie (Wszystko co mam, Ona odeszła czy Korytarz). Wciągają swą programową monotonią, psychodelicznym odlotem i wzniosłą atmosferą Jutro będzie za późno, Przy twoim łóżku i Chodzę po ruinach. Mroczno wybrzmiewa Psychodelia umierania, ale za sprawą klawiszowej partii niesie pewną lekkość oraz oddech. Na strychu zaskakuje wciągającą, posępną i bluesową formą kompozycji, a solo na saksofonie dodaje kompozycji klasy i sznytu. Smutna ballada Pytanie opiera się na partii fortepianu (choć nie zabrakło tu garażowych dźwięków gitary). Pulsujące Kim ty jesteś brzmi niezwykle przestrzennie i lekko (tutaj znowu odzywa się „nerwowy” saksofon), podobnie jak zamykający płytę Musi być coś więcej, w którym jednak pojawia się bardzo blada nadzieja: Musi być coś więcej niż jest, musi być coś jeszcze… Wszystko to składa się w spójny muzyczno-liryczny obraz, namalowany rozmaitymi odcieniami szarości. Piosenki na albumie są doskonale zaaranżowane: oszczędnie, bez zbędnych dźwięków, ale i nie ascetycznie, bo zespół pozwala sobie na liczne urozmaicenia. Dla niektórych będą to pejzaże nazbyt depresyjne, inni w konfrontacji z nimi odnajdą zaspokojenie dla mrocznych zakamarków duszy. Można odrzucić, można zbuntować się przeciwko tym piosenkom, albo wręcz przeciwnie - zakochać się w Czarnym Gotyku. Nie można jednak przejść obok bez jakiejkolwiek refleksji. Paweł Lach Gardenia zabiera słuchacza w czarno-białe pejzaże ponurych zaułków, pustych ulic przygniecionych ciężarem stalowych chmur i okrytych ciemnością korytarzy. Tak naprawdę "Czarny gotyk" to album, którym kultowy warszawski zespół obchodzi trzydziestolecie istnienia. Mało tego, nagrany został w klasycznym składzie i w moim odczuciu jest zarazem najlepszym, bo i najbardziej spójnym stylistycznie krążkiem Gardenii. Punkowy brud miesza się z chłodem zimnej fali, psychodelicznymi zakusami i hard rockową mocą, tworząc zwarty organizm. Takie połączenie New Model Army z Klaus Mitffoch, Siekierą i Neilem Youngiem. Niemniej już same gatunkowe szufladki pozwolą stwierdzić, że jest to muzyka ciężka percepcyjnie. To materiał depresyjny, ubrudzony błotem, pełen neuroz, pesymistyczny i pierwszorzędnie dołujący. Radosław Nowak swoim zachrypłym, szorstkim głosem melorecytuje przygnębiające teksty o stracie, rozpaczy, braku nadziei. Wystarczy zerknąć na wyrywki z pierwszych trzech utworów: "Siostry miłosierdzia // Ubrane na czarno // Chodzą w milczeniu // Pokazują marność" ("Czarny gotyk"), "Rzeczywistość jest jak egzekucja marzeń" ("Wszystko co mam"), "Psycholog mi radzi: masz po co żyć! ?? Ale ja mam to gdzieś" ("Jutro będzie za późno"). Teksty wręcz wypchane aforyzmami to bardzo mocna strona "Czarnego gotyku". Klimat budują brudne, bardzo charakterystyczne gitary Aleksandra Januszewskiego, który potrafi im nadać rock'n'rollowej motoryki. Absolutnie kapitalny jest bas Michała Zawadzkiego, fantastycznie zresztą brzmiący. Zimnofalową rytmikę utrzymuje Mariusz Radzikowski. Realizacja materiału jest jego olbrzymią zaletą - tu ukłony w stronę Mirosława Gila (gitarzysty Collage i Believe). "Czarny gotyk" jest jednak albumem chyba nieco przeciągniętym, zwyczajnie za długim. Zespół spokojnie mógł podarować sobie ze trzy-cztery kawałki, tym bardziej, że kilka utworów to kompozycje wręcz bliźniacze, to tak jakby słuchać w kółko tego samego numeru z innym tekstem. Na tle całości zdecydowanie wyróżnia się tytułowy, punkujący "Czarny gotyk", bluesująca "Psychodelia umierania", napędzany rock'n'rollową motoryką "Ona odeszła", na wpół akustyczny "Stoję na ulicy sam" czy hard rockowy "Obudziłem się". Mocnym punktem jest hipnotyzujący "Na strychu" z gitarową solówką Mirka Gila i porywającym saksofonem Karola Gołowacza, w którym czuć ducha Dicka Parry'ego. W zimnofalowych klimatach wytarzane są posępne "Chodzę po ruinach" i "Przy twoim łóżku", a bezwzględnie najlepsza jest szorstka ballada na bazie partii fortepianu, zatytułowana "Pytanie" i wszystko czego brakuje temu utworowi, to jakaś emocjonalna gitarowa solówka pełna podciągów i pisków. Album zamyka neurotyczny "Musi być coś więcej" z prowadzonymi w punkt partiami basu i saksofonu. Jest więc tych solidnych kawałków całkiem sporo. "Czarny gotyk" to dojrzała płyta facetów, którzy doskonale wiedzą co chcą przekazać i jakimi środkami. Brudne brzmienie idealnie obrazuje ponure teksty i depresyjny nastrój. Stylistyki punku, zimnej fali i psychodelii łączą się bezbłędnie w szary, depresyjny obraz. Gardenia nagrała przejmujący, posępny krążek. Grzegorz Bryk ..::TRACK-LIST::.. 1. Czarny Gotyk 2. Wszystko Co Mam 3. Jutro Będzie Za Późno 4. Psychodelia Umierania 5. Ona Odeszła 6. Stoję Na Ulicy Sam 7. Obudziłem Się 8. Na Strychu 9. Dobry Koniec 10. Chodzę Po Ruinach 11. Pytanie 12. Korytarz 13. Przy Twoim łóżku 14. Kim Ty Jesteś? 15. Musi Być Coś Więcej ..::OBSADA::.. Radosław Nowak - vocals Alek Januszewski - guitar Przemysław Wójcicki - bass Mariusz Radzikowski - drums https://www.youtube.com/watch?v=3uVqsCtBBHM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-30 16:37:13
Rozmiar: 135.50 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Gardenia to legenda rodzimej sceny nowofalowej przełomu 80. i 90., która przez kolejne dekady tworzyła i grała koncerty, niosąc w swej muzyce i tekstach werteryzm zimnej fali, psychodeliczne odloty i punkową szorstkość. Wydana w tym roku płyta Czarny Gotyk stanowi konsekwentne rozwinięcie obranej niegdyś stylistyki, skupiającej w sobie wszystkie ponure odcienie dekadenckich odmian rockowego grania. Gdy słucham najnowszego albumu, do głowy przychodzą mi takie nazwy jak Killing Joke, Siekiera, New Model Army, Klaus Mittfoch i Echo & The Bunnymen. Ale jednocześnie, choć w piosenkach Gardenii występuję pewne powinowactwo z ekstraklasą nowej fali (rozumianej szeroko), to należy oddać zespołowi, że obiera własny, swoisty kurs, momentami sięgający swym lotem mrocznego nieba. Przenikanie się z muzyką i tekstami kapeli nie jest zadaniem prostym, bo płyta Czarny Gotyk pozbawiona jest miłego dla ucha lukru, który niósłby jakieś pocieczenie. Depresja, samotność, śmierć, rozstanie – Gardenia nie rozpieszcza swoich słuchaczy, ale i też nie oszukuje, jak miewają w zwyczaju popowi wykonawcy. W otwierającym płytę utworze tytułowym mamy zgrzytliwy riff i jasną deklarację Radosława Nowaka, który wypranym ciepłych barw głosem śpiewa: Siostry miłosierdzia ubrane na czarno, pokazują mi przyszłość krwawą. Nie każdy zatem będzie gotowy na muzyczną i liryczną eskapadę, na którą kapela zaprasza, bo rejs z Gardenią po mglistej rzece niepokojących dźwięków, jest jak wyprawa do jądra ciemności. Muzycznie zaś mamy tutaj pełen przekrój przez klimaty typowe dla zimno falowych lat 80., ale podane w sposób szczery i wciąż aktualny. Znajdziemy zatem na Czarnym Gotyku punkowy brud i nieokrzesanie (Wszystko co mam, Ona odeszła czy Korytarz). Wciągają swą programową monotonią, psychodelicznym odlotem i wzniosłą atmosferą Jutro będzie za późno, Przy twoim łóżku i Chodzę po ruinach. Mroczno wybrzmiewa Psychodelia umierania, ale za sprawą klawiszowej partii niesie pewną lekkość oraz oddech. Na strychu zaskakuje wciągającą, posępną i bluesową formą kompozycji, a solo na saksofonie dodaje kompozycji klasy i sznytu. Smutna ballada Pytanie opiera się na partii fortepianu (choć nie zabrakło tu garażowych dźwięków gitary). Pulsujące Kim ty jesteś brzmi niezwykle przestrzennie i lekko (tutaj znowu odzywa się „nerwowy” saksofon), podobnie jak zamykający płytę Musi być coś więcej, w którym jednak pojawia się bardzo blada nadzieja: Musi być coś więcej niż jest, musi być coś jeszcze… Wszystko to składa się w spójny muzyczno-liryczny obraz, namalowany rozmaitymi odcieniami szarości. Piosenki na albumie są doskonale zaaranżowane: oszczędnie, bez zbędnych dźwięków, ale i nie ascetycznie, bo zespół pozwala sobie na liczne urozmaicenia. Dla niektórych będą to pejzaże nazbyt depresyjne, inni w konfrontacji z nimi odnajdą zaspokojenie dla mrocznych zakamarków duszy. Można odrzucić, można zbuntować się przeciwko tym piosenkom, albo wręcz przeciwnie - zakochać się w Czarnym Gotyku. Nie można jednak przejść obok bez jakiejkolwiek refleksji. Paweł Lach Gardenia zabiera słuchacza w czarno-białe pejzaże ponurych zaułków, pustych ulic przygniecionych ciężarem stalowych chmur i okrytych ciemnością korytarzy. Tak naprawdę "Czarny gotyk" to album, którym kultowy warszawski zespół obchodzi trzydziestolecie istnienia. Mało tego, nagrany został w klasycznym składzie i w moim odczuciu jest zarazem najlepszym, bo i najbardziej spójnym stylistycznie krążkiem Gardenii. Punkowy brud miesza się z chłodem zimnej fali, psychodelicznymi zakusami i hard rockową mocą, tworząc zwarty organizm. Takie połączenie New Model Army z Klaus Mitffoch, Siekierą i Neilem Youngiem. Niemniej już same gatunkowe szufladki pozwolą stwierdzić, że jest to muzyka ciężka percepcyjnie. To materiał depresyjny, ubrudzony błotem, pełen neuroz, pesymistyczny i pierwszorzędnie dołujący. Radosław Nowak swoim zachrypłym, szorstkim głosem melorecytuje przygnębiające teksty o stracie, rozpaczy, braku nadziei. Wystarczy zerknąć na wyrywki z pierwszych trzech utworów: "Siostry miłosierdzia // Ubrane na czarno // Chodzą w milczeniu // Pokazują marność" ("Czarny gotyk"), "Rzeczywistość jest jak egzekucja marzeń" ("Wszystko co mam"), "Psycholog mi radzi: masz po co żyć! ?? Ale ja mam to gdzieś" ("Jutro będzie za późno"). Teksty wręcz wypchane aforyzmami to bardzo mocna strona "Czarnego gotyku". Klimat budują brudne, bardzo charakterystyczne gitary Aleksandra Januszewskiego, który potrafi im nadać rock'n'rollowej motoryki. Absolutnie kapitalny jest bas Michała Zawadzkiego, fantastycznie zresztą brzmiący. Zimnofalową rytmikę utrzymuje Mariusz Radzikowski. Realizacja materiału jest jego olbrzymią zaletą - tu ukłony w stronę Mirosława Gila (gitarzysty Collage i Believe). "Czarny gotyk" jest jednak albumem chyba nieco przeciągniętym, zwyczajnie za długim. Zespół spokojnie mógł podarować sobie ze trzy-cztery kawałki, tym bardziej, że kilka utworów to kompozycje wręcz bliźniacze, to tak jakby słuchać w kółko tego samego numeru z innym tekstem. Na tle całości zdecydowanie wyróżnia się tytułowy, punkujący "Czarny gotyk", bluesująca "Psychodelia umierania", napędzany rock'n'rollową motoryką "Ona odeszła", na wpół akustyczny "Stoję na ulicy sam" czy hard rockowy "Obudziłem się". Mocnym punktem jest hipnotyzujący "Na strychu" z gitarową solówką Mirka Gila i porywającym saksofonem Karola Gołowacza, w którym czuć ducha Dicka Parry'ego. W zimnofalowych klimatach wytarzane są posępne "Chodzę po ruinach" i "Przy twoim łóżku", a bezwzględnie najlepsza jest szorstka ballada na bazie partii fortepianu, zatytułowana "Pytanie" i wszystko czego brakuje temu utworowi, to jakaś emocjonalna gitarowa solówka pełna podciągów i pisków. Album zamyka neurotyczny "Musi być coś więcej" z prowadzonymi w punkt partiami basu i saksofonu. Jest więc tych solidnych kawałków całkiem sporo. "Czarny gotyk" to dojrzała płyta facetów, którzy doskonale wiedzą co chcą przekazać i jakimi środkami. Brudne brzmienie idealnie obrazuje ponure teksty i depresyjny nastrój. Stylistyki punku, zimnej fali i psychodelii łączą się bezbłędnie w szary, depresyjny obraz. Gardenia nagrała przejmujący, posępny krążek. Grzegorz Bryk ..::TRACK-LIST::.. 1. Czarny Gotyk 2. Wszystko Co Mam 3. Jutro Będzie Za Późno 4. Psychodelia Umierania 5. Ona Odeszła 6. Stoję Na Ulicy Sam 7. Obudziłem Się 8. Na Strychu 9. Dobry Koniec 10. Chodzę Po Ruinach 11. Pytanie 12. Korytarz 13. Przy Twoim łóżku 14. Kim Ty Jesteś? 15. Musi Być Coś Więcej ..::OBSADA::.. Radosław Nowak - vocals Alek Januszewski - guitar Przemysław Wójcicki - bass Mariusz Radzikowski - drums https://www.youtube.com/watch?v=3uVqsCtBBHM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-30 16:34:05
Rozmiar: 412.95 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Psychodelia, noise, trans... Klasyczny zestaw instrumentów - dwie gitary, bas i perkusja - daje zupełnie nieklasyczny efekt. Dzięki głośnym i przesterowanym gitarom, a także pulsujących bębnach i basie Wrogowie Ciszy zabierają słuchaczy w kolorową podróż na najjaśniejszą gwiazdę w gwiazdozbiorze Lutni i wulkan w Indonezji. Ich utwory są zawieszone gdzieś pomiędzy międzygwiezdnymi lotami, a psychodelicznymi piosenkami z charakterystycznymi ostrymi i dzikimi gitarami. W innych ich numerach cisza i hałas toczą ze sobą odwieczną walkę, której wynik jest tylko pozornie znany. ..::TRACK-LIST::.. 1. Wega 05:20 2. Kelimutu 06:11 3. Music 02:04 4. Wild Life 03:58 5. Tears in Rain 06:14 6. Going In! (Vocal - Rude Boy) 04:55 7. Lost in Space 10:56 ..::OBSADA::.. Adam Sołtysik Adam Korabiewski Przemek Lorek Kacper Reszczyński https://www.youtube.com/watch?v=6Nl-UxVGivA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-25 10:16:12
Rozmiar: 94.60 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Psychodelia, noise, trans... Klasyczny zestaw instrumentów - dwie gitary, bas i perkusja - daje zupełnie nieklasyczny efekt. Dzięki głośnym i przesterowanym gitarom, a także pulsujących bębnach i basie Wrogowie Ciszy zabierają słuchaczy w kolorową podróż na najjaśniejszą gwiazdę w gwiazdozbiorze Lutni i wulkan w Indonezji. Ich utwory są zawieszone gdzieś pomiędzy międzygwiezdnymi lotami, a psychodelicznymi piosenkami z charakterystycznymi ostrymi i dzikimi gitarami. W innych ich numerach cisza i hałas toczą ze sobą odwieczną walkę, której wynik jest tylko pozornie znany. ..::TRACK-LIST::.. 1. Wega 05:20 2. Kelimutu 06:11 3. Music 02:04 4. Wild Life 03:58 5. Tears in Rain 06:14 6. Going In! (Vocal - Rude Boy) 04:55 7. Lost in Space 10:56 ..::OBSADA::.. Adam Sołtysik Adam Korabiewski Przemek Lorek Kacper Reszczyński https://www.youtube.com/watch?v=6Nl-UxVGivA SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-25 10:12:31
Rozmiar: 255.66 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. W październiku 2020 roku, tuż przed wydaniem kolejnego studyjnego albumu zatytułowanego „Cyr”, Billy Corgan – lider The Smashing Pumpkins – zapowiedział, że pracuje nad kontynuacją płyt „Mellon Collie and the Infinite Sadness” i „Machina/The Machines of God”. Taka mocna deklaracja spowodowała, że w mojej głowie zapaliło się czerwone światełko ostrzegawcze. Miałem obawy, co do takiego pomysłu. Z drugiej strony – to też jakoś nie dziwiło. W końcu wypowiedział to sam Corgan, który z pewnością jest nietuzinkową postacią w świecie muzyki i różne głośne hasła z jego ust w przeszłości padły. Kilka tygodni temu dowiedzieliśmy się, że Dynie zaprezentują trzyczęściową rock operę składającą się z 33 utworów, a kolejne odsłony będą miały swoje premiery w dość krótkich odstępach czasowych. Pierwsza część pojawiła się w serwisach streamingowych 15 listopada, druga ujrzy światło dzienne 27 stycznia, a ostatnia natomiast – 21 kwietnia. Później całość zostanie zebrana razem i wydana w formie fizycznej. Wspominałem na samym początku recenzji o obawach, ale pierwsza zapowiedź obszernego wydawnictwa – utwór „Beguiled” – dawał nadzieję, że Corgan i spółka nie zapomnieli, jak dołożyć do pieca. Wspomniany singiel, ze świetnym, motorycznym riffem, znajdzie się jednak dopiero na drugiej części. Może to i dobrze, bo na „ATUM – Act I” otoczony byłby, w większości, przez kompozycje bardzo, ale to bardzo słabe. Na poprzednim albumie „Cyr” do głosu doszła mocno elektronika. Krążek, który zawierał aż 20 utworów, był nierówny. I czuć było, że selekcja materiału kulała. Nie spodziewałem się jednak, że Billy Corgan może ten aspekt w jeszcze bardziej koncertowy sposób spartaczyć. Mało tu rockowego mięsa, a sporo przeciętnego electropopu. Tak w skrócie mógłbym opisać zawartość pierwszej części tej szumnie zapowiadanej rockopery, która… z tym terminem za dużo wspólnego nie ma. Nie bronię Corganowi eksperymentować – ma do tego przecież prawo. Smutno się jednak na to patrzy, gdy w taki właśnie sposób szarga legendę The Smashing Pumpkins. Początek „ATUM – Act I” nie zwiastuje jeszcze katastrofy. Instrumentalny otwieracz nawet intryguje i – oprócz wszechobecnych klawiszy – pojawiają się tu gitary i perkusja. Następny w kolejności „Butterfly Suite” to już czysty pop, ale – na szczęście – w miarę strawny dla słuchacza, który na co dzień siedzi w bardziej rockowych klimatach. Nawet kobiece chórki nie drażnią. Trzeci numer na albumie, czyli „The Good in Goodbye”, powoduje uśmiech na całej twarzy. Jimmy Chamberlin w końcu może się wykazać za swoim zestawem, a „zaczepny” riff jest ozdobą całości. Stare, dobre dynie. Liczyłem, że dalej poziom zostanie utrzymany. No cóż – to się zdziwiłem… I to srogo. Bo oto grupa The Smashing Pumpkins postanowiła uraczyć nas materiałem, który określiłbym mianem miałkiego synthpopu. Do tego grona zaliczam utwór „Hooligan”, który brzmi tandetnie. A refren to już w ogóle… śmiech na sali. Billy Corgan zmarnował też potencjał takich kompozycji, jak „With Ado I Do” czy „Steps in Time”. Potrafi też „zabić” monotonnością – najlepszym przykładem bezpłciowy „Where Rain Must Fall”. Mam wrażenie, że samozwańczy lider schował głęboko do szafy w czasie nagrywania piosenek, które znalazły się na „ATUM – Act I”, zarówno gitarzystę Jamesa Ihę, jak i perkusistę Chamberlina. Wydawało się, że po to kilka lat temu wrócili do składu The Smashing Pumpkins, aby mocniej wykorzystać ich umiejętności, a nie po to, żeby oddawali pole automatowi perkusyjnemu czy syntezatorom. Kiedy myślałem, że gorzej być nie może, czekała na mnie kompozycja zatytułowana „Hooray!”, o której istnieniu chciałbym jak najszybciej zapomnieć. Czy to najgorsza rzecz w dorobku The Smashing Pumpkins? Mam wrażenie, że tak. Naprawdę nie jestem w stanie pojąć, jak coś tak tragicznego mogło znaleźć się na albumie. To kabaret – cytując Roberta Lewandowskiego, który w ten sposób skomentował w przeszłości wyniki plebiscytu „France Football”. Nie od dziś wiadomo, że Billy Corgan to osoba, która chce mieć nad wszystkim kontrolę. W przypadku „ATUM – Act I” mam jednak wrażenie, graniczące z pewnością, że stracił panowanie nad tworzonymi kompozycjami. I przez to całość się rozlazła. Oczekiwań co do dwóch pozostałych części rock opery na ten moment nie mam. Spodziewam się tak naprawdę wszystkiego. Być może pojawi się więcej takich udanych „strzałów”, jak „Beguiled”, a może ponownie otrzymamy przeciętne electropopowe kawałki, o których ciężko będzie można napisać coś pozytywnego. Sytuacja jest taka, że „ATUM – Act I” to – jak na razie – najsłabszy krążek w bogatym dorobku The Smashing Pumpkins. Panie Corgan, wstyd! Ocena [w skali szkolnej 1-6] 2 zmieszane dynie Szymon Bijak Pod koniec kwietnia ukazał się długo oczekiwany album The Smashing Pumpkins Atum. Płyta ma aż 33 utwory, które łącznie trwają ponad dwie godziny! Projekt ten, w zamyśle grupy, stanowi rock-operę na trzy akty, chociaż ciężko tu doszukiwać się hybrydy rocka i opery... Słuchając albumu, odnoszę wrażenie, że zespół szuka swojej nowej stylistyki, ale niekoniecznie już ją znalazł. Pierwszy akt jest bardziej electropopem niż rock-operą, i to w złym wydaniu. Atum to również tytuł utworu wprowadzającego. Singiel rozpoczyna się syntezatorami, które psują całą kompozycję. Są nie tylko zbędne, ale zakłócają odbiór muzyki. Po tych kilku trudnych dla mnie sekundach wchodzi gitara i tu już można oczekiwać dobrej porcji muzyki rockowej. Niestety, syntezatory dają o sobie znać nie tylko w dalszych momentach numeru, ale i na całym albumie. Słuchając drugiego utworu – Butterfly Suite, mam wrażenie, że zespół chciał w nowoczesny sposób wrócić do lat 80. Ale niekoniecznie w dobrym stylu. Podoba mi się moment cięższych gitar, natomiast nie pasuje on do kompozycji tego numeru. Zdecydowanie większy potencjał ma singiel The Good in Goodbye – jest on całkiem rockowy (i pewnie dlatego uważam, że jest jednym z lepszych na płycie), ale warto pominąć pierwsze 40 sekund, w których... nic się nie dzieje. Drugi akt rozpoczyna się Avalanche i znowu odnoszę wrażenie, że muzycy chcieli przypomnieć lata 80. Jednak połączenie rock-opery z electropopem i syntezatorami z lat 80. to chyba za dużo jak na jedną płytę. Następna piosenka Empires rozpoczyna się solidną dawką gitarowych riffów i to mi się podoba, daje chwilę rockowego oddechu. Kolejne kompozycje to powrót syntezatorów i dźwięków trudnych do słuchania. Chociaż druga część niewątpliwie jest mniej uwierająca w ucho słuchacza, to wciąż niewiele ma wspólnego z rock-operą. Dobrym utworem jest singiel promujący płytę Beguiled. Jest najlepszą propozycją na tym albumie. Kompozycja jest najbliższa do rockowo-operowego brzmienia. Trzeci akt rozpoczyna się Sojourner, który jest łagodną balladą pop-rockową. Utwór charakteryzuje się jasnym brzmieniem i brakiem syntezatorów (uff…). Drugą propozycją w tym akcie jest That Which Animates the Spirit i muzycznie naprawdę nie jest zły! Ciekawa linia perkusyjna i gitarowa, chociaż warstwa wokalna przypomina musical. The Canary Trainer jest spokojną i ciekawą piosenką, która jest przyjemna w słuchaniu – czego niestety nie można powiedzieć o następnym kawałku. Zespół znowu wraca do charakterystyki rockowej w In Lieu of Failure, jednak linia wokalna jest dosyć oczywista i nie ujmuje za serce, ale utwór się broni muzycznie. Fireflies, który ma zostać również singlem promującym płytę, jest połączeniem stylistyki sprzed 40. lat i rocka – i w tym utworze nareszcie to dobrze brzmi. Mam wrażenie, że The Smashing Pumpkins szukało swoich dźwięków przez cały proces tworzenia Atum. Trzeci akt jest całkiem niezłą propozycją dla fanów, chociaż nie jestem przekonana, czy odkupuje wszystkie winy z aktu pierwszego i drugiego. Katarzyna Mrożek ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - Act I: 1. Atum 3:34 2. Butterfly Suite 3:13 3. The Good In Goodbye 4:40 4. Embracer 3:37 5. With Ado I Do 2:53 6. Hooligan 3:02 7. Steps In Time 3:48 8. Where Rain Must Fall 4:11 9. Beyond The Vale 3:42 10. Hooray! 3:49 11. The Gold Mask 3:30 CD 2 - Act II: 1. Avalanche 5:31 2. Empires 3:10 3. Neophyte 4:18 4. Moss 2:58 5. Night Waves 2:53 6. Space Age 3:12 7. Every Morning 6:10 8. To The Grays 3:08 9. Beguiled 3:56 10. The Culling 4:58 11. Springtimes 3:58 CD 3 - Act III 1. Sojourner 7:44 2. That Which Animates The Spirit 3:54 3. The Canary Trainer 3:58 4. Pacer 5:26 5. In Lieu Of Failure 3:22 6. Cenotaph 3:02 7. Harmageddon 4:19 8. Fireflies 3:30 9. Intergalactic 8:59 10. Spellbinding 4:09 11. Of Wings 5:31 ..::OBSADA::.. Drums - Jimmy Chamberlin Guitar - James Iha Guitar, Keyboards - Jeff Schroeder Vocals, Guitar, Bass, Keyboards - William Patrick Corgan Backing Vocals [Additional Background Vocals] - Katie Cole, Sierra Swan Backing Vocals, Arranged By [Background Vocal Arrangements] - Katie Cole Choir - April Rucker, Devonne Fowlkes, Jovan Bender, Kimberley Nicole Mont, Wilmer Terrell Hunt Choir, Chorus Master [Lead] - Kimberly Fleming Orchestra: 12-String Bass [String Bass] - Craig Nelson Cello - Andrew Dunn, Austin Hoke Clarinet, Bass Clarinet - Emily Bowland Conductor [Leader] - Kristin Wilkinson Flute, Alto Flute, Bass Flute - Erik Gratton French Horn - Jennifer Kummer Harp - Rachel Miller Oboe, English Horn - Somerlie DePasquale Piano, Celesta [Celeste], Harpsichord, Percussion - Tim Lauer Trumpet, Flugelhorn - Steve Patrick Viola - Kristin Wilkinson, Monisa Angell Violin - Alicia Enstrom, David Angell, David Davidson https://www.youtube.com/watch?v=XEOvZbNsIkM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-20 17:59:19
Rozmiar: 323.35 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. W październiku 2020 roku, tuż przed wydaniem kolejnego studyjnego albumu zatytułowanego „Cyr”, Billy Corgan – lider The Smashing Pumpkins – zapowiedział, że pracuje nad kontynuacją płyt „Mellon Collie and the Infinite Sadness” i „Machina/The Machines of God”. Taka mocna deklaracja spowodowała, że w mojej głowie zapaliło się czerwone światełko ostrzegawcze. Miałem obawy, co do takiego pomysłu. Z drugiej strony – to też jakoś nie dziwiło. W końcu wypowiedział to sam Corgan, który z pewnością jest nietuzinkową postacią w świecie muzyki i różne głośne hasła z jego ust w przeszłości padły. Kilka tygodni temu dowiedzieliśmy się, że Dynie zaprezentują trzyczęściową rock operę składającą się z 33 utworów, a kolejne odsłony będą miały swoje premiery w dość krótkich odstępach czasowych. Pierwsza część pojawiła się w serwisach streamingowych 15 listopada, druga ujrzy światło dzienne 27 stycznia, a ostatnia natomiast – 21 kwietnia. Później całość zostanie zebrana razem i wydana w formie fizycznej. Wspominałem na samym początku recenzji o obawach, ale pierwsza zapowiedź obszernego wydawnictwa – utwór „Beguiled” – dawał nadzieję, że Corgan i spółka nie zapomnieli, jak dołożyć do pieca. Wspomniany singiel, ze świetnym, motorycznym riffem, znajdzie się jednak dopiero na drugiej części. Może to i dobrze, bo na „ATUM – Act I” otoczony byłby, w większości, przez kompozycje bardzo, ale to bardzo słabe. Na poprzednim albumie „Cyr” do głosu doszła mocno elektronika. Krążek, który zawierał aż 20 utworów, był nierówny. I czuć było, że selekcja materiału kulała. Nie spodziewałem się jednak, że Billy Corgan może ten aspekt w jeszcze bardziej koncertowy sposób spartaczyć. Mało tu rockowego mięsa, a sporo przeciętnego electropopu. Tak w skrócie mógłbym opisać zawartość pierwszej części tej szumnie zapowiadanej rockopery, która… z tym terminem za dużo wspólnego nie ma. Nie bronię Corganowi eksperymentować – ma do tego przecież prawo. Smutno się jednak na to patrzy, gdy w taki właśnie sposób szarga legendę The Smashing Pumpkins. Początek „ATUM – Act I” nie zwiastuje jeszcze katastrofy. Instrumentalny otwieracz nawet intryguje i – oprócz wszechobecnych klawiszy – pojawiają się tu gitary i perkusja. Następny w kolejności „Butterfly Suite” to już czysty pop, ale – na szczęście – w miarę strawny dla słuchacza, który na co dzień siedzi w bardziej rockowych klimatach. Nawet kobiece chórki nie drażnią. Trzeci numer na albumie, czyli „The Good in Goodbye”, powoduje uśmiech na całej twarzy. Jimmy Chamberlin w końcu może się wykazać za swoim zestawem, a „zaczepny” riff jest ozdobą całości. Stare, dobre dynie. Liczyłem, że dalej poziom zostanie utrzymany. No cóż – to się zdziwiłem… I to srogo. Bo oto grupa The Smashing Pumpkins postanowiła uraczyć nas materiałem, który określiłbym mianem miałkiego synthpopu. Do tego grona zaliczam utwór „Hooligan”, który brzmi tandetnie. A refren to już w ogóle… śmiech na sali. Billy Corgan zmarnował też potencjał takich kompozycji, jak „With Ado I Do” czy „Steps in Time”. Potrafi też „zabić” monotonnością – najlepszym przykładem bezpłciowy „Where Rain Must Fall”. Mam wrażenie, że samozwańczy lider schował głęboko do szafy w czasie nagrywania piosenek, które znalazły się na „ATUM – Act I”, zarówno gitarzystę Jamesa Ihę, jak i perkusistę Chamberlina. Wydawało się, że po to kilka lat temu wrócili do składu The Smashing Pumpkins, aby mocniej wykorzystać ich umiejętności, a nie po to, żeby oddawali pole automatowi perkusyjnemu czy syntezatorom. Kiedy myślałem, że gorzej być nie może, czekała na mnie kompozycja zatytułowana „Hooray!”, o której istnieniu chciałbym jak najszybciej zapomnieć. Czy to najgorsza rzecz w dorobku The Smashing Pumpkins? Mam wrażenie, że tak. Naprawdę nie jestem w stanie pojąć, jak coś tak tragicznego mogło znaleźć się na albumie. To kabaret – cytując Roberta Lewandowskiego, który w ten sposób skomentował w przeszłości wyniki plebiscytu „France Football”. Nie od dziś wiadomo, że Billy Corgan to osoba, która chce mieć nad wszystkim kontrolę. W przypadku „ATUM – Act I” mam jednak wrażenie, graniczące z pewnością, że stracił panowanie nad tworzonymi kompozycjami. I przez to całość się rozlazła. Oczekiwań co do dwóch pozostałych części rock opery na ten moment nie mam. Spodziewam się tak naprawdę wszystkiego. Być może pojawi się więcej takich udanych „strzałów”, jak „Beguiled”, a może ponownie otrzymamy przeciętne electropopowe kawałki, o których ciężko będzie można napisać coś pozytywnego. Sytuacja jest taka, że „ATUM – Act I” to – jak na razie – najsłabszy krążek w bogatym dorobku The Smashing Pumpkins. Panie Corgan, wstyd! Ocena [w skali szkolnej 1-6] 2 zmieszane dynie Szymon Bijak Pod koniec kwietnia ukazał się długo oczekiwany album The Smashing Pumpkins Atum. Płyta ma aż 33 utwory, które łącznie trwają ponad dwie godziny! Projekt ten, w zamyśle grupy, stanowi rock-operę na trzy akty, chociaż ciężko tu doszukiwać się hybrydy rocka i opery... Słuchając albumu, odnoszę wrażenie, że zespół szuka swojej nowej stylistyki, ale niekoniecznie już ją znalazł. Pierwszy akt jest bardziej electropopem niż rock-operą, i to w złym wydaniu. Atum to również tytuł utworu wprowadzającego. Singiel rozpoczyna się syntezatorami, które psują całą kompozycję. Są nie tylko zbędne, ale zakłócają odbiór muzyki. Po tych kilku trudnych dla mnie sekundach wchodzi gitara i tu już można oczekiwać dobrej porcji muzyki rockowej. Niestety, syntezatory dają o sobie znać nie tylko w dalszych momentach numeru, ale i na całym albumie. Słuchając drugiego utworu – Butterfly Suite, mam wrażenie, że zespół chciał w nowoczesny sposób wrócić do lat 80. Ale niekoniecznie w dobrym stylu. Podoba mi się moment cięższych gitar, natomiast nie pasuje on do kompozycji tego numeru. Zdecydowanie większy potencjał ma singiel The Good in Goodbye – jest on całkiem rockowy (i pewnie dlatego uważam, że jest jednym z lepszych na płycie), ale warto pominąć pierwsze 40 sekund, w których... nic się nie dzieje. Drugi akt rozpoczyna się Avalanche i znowu odnoszę wrażenie, że muzycy chcieli przypomnieć lata 80. Jednak połączenie rock-opery z electropopem i syntezatorami z lat 80. to chyba za dużo jak na jedną płytę. Następna piosenka Empires rozpoczyna się solidną dawką gitarowych riffów i to mi się podoba, daje chwilę rockowego oddechu. Kolejne kompozycje to powrót syntezatorów i dźwięków trudnych do słuchania. Chociaż druga część niewątpliwie jest mniej uwierająca w ucho słuchacza, to wciąż niewiele ma wspólnego z rock-operą. Dobrym utworem jest singiel promujący płytę Beguiled. Jest najlepszą propozycją na tym albumie. Kompozycja jest najbliższa do rockowo-operowego brzmienia. Trzeci akt rozpoczyna się Sojourner, który jest łagodną balladą pop-rockową. Utwór charakteryzuje się jasnym brzmieniem i brakiem syntezatorów (uff…). Drugą propozycją w tym akcie jest That Which Animates the Spirit i muzycznie naprawdę nie jest zły! Ciekawa linia perkusyjna i gitarowa, chociaż warstwa wokalna przypomina musical. The Canary Trainer jest spokojną i ciekawą piosenką, która jest przyjemna w słuchaniu – czego niestety nie można powiedzieć o następnym kawałku. Zespół znowu wraca do charakterystyki rockowej w In Lieu of Failure, jednak linia wokalna jest dosyć oczywista i nie ujmuje za serce, ale utwór się broni muzycznie. Fireflies, który ma zostać również singlem promującym płytę, jest połączeniem stylistyki sprzed 40. lat i rocka – i w tym utworze nareszcie to dobrze brzmi. Mam wrażenie, że The Smashing Pumpkins szukało swoich dźwięków przez cały proces tworzenia Atum. Trzeci akt jest całkiem niezłą propozycją dla fanów, chociaż nie jestem przekonana, czy odkupuje wszystkie winy z aktu pierwszego i drugiego. Katarzyna Mrożek ..::TRACK-LIST::.. CD 1 - Act I: 1. Atum 3:34 2. Butterfly Suite 3:13 3. The Good In Goodbye 4:40 4. Embracer 3:37 5. With Ado I Do 2:53 6. Hooligan 3:02 7. Steps In Time 3:48 8. Where Rain Must Fall 4:11 9. Beyond The Vale 3:42 10. Hooray! 3:49 11. The Gold Mask 3:30 CD 2 - Act II: 1. Avalanche 5:31 2. Empires 3:10 3. Neophyte 4:18 4. Moss 2:58 5. Night Waves 2:53 6. Space Age 3:12 7. Every Morning 6:10 8. To The Grays 3:08 9. Beguiled 3:56 10. The Culling 4:58 11. Springtimes 3:58 CD 3 - Act III 1. Sojourner 7:44 2. That Which Animates The Spirit 3:54 3. The Canary Trainer 3:58 4. Pacer 5:26 5. In Lieu Of Failure 3:22 6. Cenotaph 3:02 7. Harmageddon 4:19 8. Fireflies 3:30 9. Intergalactic 8:59 10. Spellbinding 4:09 11. Of Wings 5:31 ..::OBSADA::.. Drums - Jimmy Chamberlin Guitar - James Iha Guitar, Keyboards - Jeff Schroeder Vocals, Guitar, Bass, Keyboards - William Patrick Corgan Backing Vocals [Additional Background Vocals] - Katie Cole, Sierra Swan Backing Vocals, Arranged By [Background Vocal Arrangements] - Katie Cole Choir - April Rucker, Devonne Fowlkes, Jovan Bender, Kimberley Nicole Mont, Wilmer Terrell Hunt Choir, Chorus Master [Lead] - Kimberly Fleming Orchestra: 12-String Bass [String Bass] - Craig Nelson Cello - Andrew Dunn, Austin Hoke Clarinet, Bass Clarinet - Emily Bowland Conductor [Leader] - Kristin Wilkinson Flute, Alto Flute, Bass Flute - Erik Gratton French Horn - Jennifer Kummer Harp - Rachel Miller Oboe, English Horn - Somerlie DePasquale Piano, Celesta [Celeste], Harpsichord, Percussion - Tim Lauer Trumpet, Flugelhorn - Steve Patrick Viola - Kristin Wilkinson, Monisa Angell Violin - Alicia Enstrom, David Angell, David Davidson https://www.youtube.com/watch?v=XEOvZbNsIkM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-20 17:55:53
Rozmiar: 906.36 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Salaryman powrócił! Jedna z najważniejszych amerykańskich grup post-rockowych (new-kraut-rockowych?) lat 90-tych obok Tortoise czy Trans Am (dwa albumy dla City Slang: “Salaryman” i “Karoshi”) prezentuje nowy album. Historia zatacza koło, europejska wersja będzie wydana przez Gusstaff Records, label, który pod koniec lat 90-tych dystrybuował w Polsce City Slang (a więc i obie płyty Salarymana) a nawet wydał licencyjną wersję “Karoshi” na kasecie (tak, wtedy kaseta była jeszcze pełnoprawnym nośnikiem w Polsce...). Wersja amerykańska została wydana przez label Twelve Inch Records założony przez członków zespołu. Po siedmiu latach milczenia Salaryman wyłania się z silikonowej prerii w Illinois z trzecim albumem: The Electric Forest. Dziesięć instrumentalnych jak zwykle utworów, sięgających od ambientu do agresywnego noise. Elektronicznie i gitarowo. Transowo i piosenkowo. Uslyszycie tu zarówno fascynacje Brianem Eno jak i Kraftwerkiem, Can czy Faustem. The Electric Forest to doskonały soundtrack do przejażdżki o północy pustynną autostradą, ewentualnie (z powodu np. rosnących cen paliwa) idealne tło muzyczne na wieczór spędzany w domu przy oglądaniu telewizji na olbrzymim ekranie u sąsiadów przez okno sypialni... Członkowie Salaryman znani są także z jeszcze jednego projektu, znacznie starszego i bardzo popularnego w ich ojczyźnie: Poster Children, gdzie dają upust swej punkowej energii... ale to już zupełnie inna historia. prasa zagraniczna o wcześniejszych albumach: PITCHFORKMEDIA: 'Salaryman make rock music for car commercials...appealingly dark atmospherics, snarling keyboards, and propelling drumbeats that prominently bring to mind Trans Am (both the band and the car).' VIGILANTE (UK): 'Salaryman combine rap beats with lazy droning keys, odd samples and weird bleeps. The result is a hybrid of instrumental Stereolab and the hip hop experimentation of DJ Krush.' CITY SLANG (UK): 'Salaryman push dub away from its roots and out where it should be, in experimental orbit around various krautrock superclusters.' ..::TRACK-LIST::.. 1. Obumbrata Et Velata 04:14 2. Green Stamp 03:14 3. Three Hole Punch 03:01 4. Ridin' A Wire Fence 04:09 5. Portwine Road 03:55 6. The Vorticists 02:46 7. First Person Shopper 03:52 8. Van Of Angels 03:53 9. The Electric Forest 04:10 10. eYES 05:05 ..::OBSADA::.. Jim Valentin - e-bow, organ, theremin Howie Kantoff - acoustic and electric drums Rose Marshack - low mono, samples, broadcast Rick valentin - high poly, samples, edit https://www.youtube.com/watch?v=QwU02IEyidQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-19 16:53:46
Rozmiar: 89.73 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Salaryman powrócił! Jedna z najważniejszych amerykańskich grup post-rockowych (new-kraut-rockowych?) lat 90-tych obok Tortoise czy Trans Am (dwa albumy dla City Slang: “Salaryman” i “Karoshi”) prezentuje nowy album. Historia zatacza koło, europejska wersja będzie wydana przez Gusstaff Records, label, który pod koniec lat 90-tych dystrybuował w Polsce City Slang (a więc i obie płyty Salarymana) a nawet wydał licencyjną wersję “Karoshi” na kasecie (tak, wtedy kaseta była jeszcze pełnoprawnym nośnikiem w Polsce...). Wersja amerykańska została wydana przez label Twelve Inch Records założony przez członków zespołu. Po siedmiu latach milczenia Salaryman wyłania się z silikonowej prerii w Illinois z trzecim albumem: The Electric Forest. Dziesięć instrumentalnych jak zwykle utworów, sięgających od ambientu do agresywnego noise. Elektronicznie i gitarowo. Transowo i piosenkowo. Uslyszycie tu zarówno fascynacje Brianem Eno jak i Kraftwerkiem, Can czy Faustem. The Electric Forest to doskonały soundtrack do przejażdżki o północy pustynną autostradą, ewentualnie (z powodu np. rosnących cen paliwa) idealne tło muzyczne na wieczór spędzany w domu przy oglądaniu telewizji na olbrzymim ekranie u sąsiadów przez okno sypialni... Członkowie Salaryman znani są także z jeszcze jednego projektu, znacznie starszego i bardzo popularnego w ich ojczyźnie: Poster Children, gdzie dają upust swej punkowej energii... ale to już zupełnie inna historia. prasa zagraniczna o wcześniejszych albumach: PITCHFORKMEDIA: 'Salaryman make rock music for car commercials...appealingly dark atmospherics, snarling keyboards, and propelling drumbeats that prominently bring to mind Trans Am (both the band and the car).' VIGILANTE (UK): 'Salaryman combine rap beats with lazy droning keys, odd samples and weird bleeps. The result is a hybrid of instrumental Stereolab and the hip hop experimentation of DJ Krush.' CITY SLANG (UK): 'Salaryman push dub away from its roots and out where it should be, in experimental orbit around various krautrock superclusters.' ..::TRACK-LIST::.. 1. Obumbrata Et Velata 04:14 2. Green Stamp 03:14 3. Three Hole Punch 03:01 4. Ridin' A Wire Fence 04:09 5. Portwine Road 03:55 6. The Vorticists 02:46 7. First Person Shopper 03:52 8. Van Of Angels 03:53 9. The Electric Forest 04:10 10. eYES 05:05 ..::OBSADA::.. Jim Valentin - e-bow, organ, theremin Howie Kantoff - acoustic and electric drums Rose Marshack - low mono, samples, broadcast Rick valentin - high poly, samples, edit https://www.youtube.com/watch?v=QwU02IEyidQ SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-19 16:48:25
Rozmiar: 254.85 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. „E.T.R.” to pierwszy album koncertowy w historii grupy Popsysze. Materiał został nagrany w grudniu 2021 r. w studiu Radia Gdańsk w ramach cyklu Metropolia jest okey. Na program koncertu złożyły się utwory ze wszystkich czterech albumów studyjnych zespołu, z czego połowa pochodzi z trzeciej płyty „Kopalino”. Taki, a nie inny układ sił mnie nie dziwi, bo ten krążek zdefiniował ich na dobre. Odeszli od grania piosenek na rzecz bardziej improwizowanych form, co koncertowe warunki tylko wyostrzają. Zespół nie odgrywa znanych z płyt utworów, tylko każdy z nich zyskał nową aranżację. Rozbudowany został także skład osobowy – trio Marciszewski / Świątek / Draczyński gościnnie wsparli tutaj Tomek Gadecki (saksofon), Adam Skorczewski (trąbka) i Aga Tre (wokal). Efektem tych zabiegów jest nie tylko odświeżenie starego materiału o inne, jednakowe dla całości warunki brzmieniowe, ale mamy do czynienia z nowym spojrzeniem na twórczość, która powstała do tej pory pod szyldem Popsysze. Poszczególne utwory zyskały drugie życie, dzięki udziałowi gości są pełniejsze i bogatsze dźwiękowo. Trójka dodatkowych muzyków nie narzuca się swoją grą, nie zmienia charakteru muzyki podstawowego składu. Wypełniają przestrzeń i rozbudowują znane z płyt studyjnych utwory, nie burzą fundamentów, tylko je spajają mocniejszą zaprawą. „E.T.R.” to interesujący materiał z muzycznego punktu widzenia, można go potraktować wręcz jako lekcję poglądową jak należy podchodzić do realizacji albumów koncertowych. Czyli nie działać odtwórczo, odgrywać nuta w nutę coś, co już zostało nagrane wcześniej, tylko nadać nową jakość i spojrzeć na swoją twórczość świeżym okiem. Popsysze – robicie to dobrze i róbcie tak dalej! Mikołaj Wesołowski ..::TRACK-LIST::.. 1. Zapowiedź 2. Słońce 3. W Samo Południe 4. Wieje Wiatr 5. Atmosfera 6. Kasieńka 7. Czerwone Światło 8. Latarnia 9. Ali Song ..::OBSADA::.. Jarosław Marciszewski - gitara elektryczna, wokal, gitara elektroakustyczna Sławomir Draczyński - gitara basowa, gitara elektroakustyczna Jakub Świątek - perkusja, elektronika, wokal Tomek Gadecki - saksofon Adam Skorczewski - trąbka Aga Tre - wokal https://www.youtube.com/watch?v=28FVcSo2TA4 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-17 11:27:51
Rozmiar: 145.19 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. „E.T.R.” to pierwszy album koncertowy w historii grupy Popsysze. Materiał został nagrany w grudniu 2021 r. w studiu Radia Gdańsk w ramach cyklu Metropolia jest okey. Na program koncertu złożyły się utwory ze wszystkich czterech albumów studyjnych zespołu, z czego połowa pochodzi z trzeciej płyty „Kopalino”. Taki, a nie inny układ sił mnie nie dziwi, bo ten krążek zdefiniował ich na dobre. Odeszli od grania piosenek na rzecz bardziej improwizowanych form, co koncertowe warunki tylko wyostrzają. Zespół nie odgrywa znanych z płyt utworów, tylko każdy z nich zyskał nową aranżację. Rozbudowany został także skład osobowy – trio Marciszewski / Świątek / Draczyński gościnnie wsparli tutaj Tomek Gadecki (saksofon), Adam Skorczewski (trąbka) i Aga Tre (wokal). Efektem tych zabiegów jest nie tylko odświeżenie starego materiału o inne, jednakowe dla całości warunki brzmieniowe, ale mamy do czynienia z nowym spojrzeniem na twórczość, która powstała do tej pory pod szyldem Popsysze. Poszczególne utwory zyskały drugie życie, dzięki udziałowi gości są pełniejsze i bogatsze dźwiękowo. Trójka dodatkowych muzyków nie narzuca się swoją grą, nie zmienia charakteru muzyki podstawowego składu. Wypełniają przestrzeń i rozbudowują znane z płyt studyjnych utwory, nie burzą fundamentów, tylko je spajają mocniejszą zaprawą. „E.T.R.” to interesujący materiał z muzycznego punktu widzenia, można go potraktować wręcz jako lekcję poglądową jak należy podchodzić do realizacji albumów koncertowych. Czyli nie działać odtwórczo, odgrywać nuta w nutę coś, co już zostało nagrane wcześniej, tylko nadać nową jakość i spojrzeć na swoją twórczość świeżym okiem. Popsysze – robicie to dobrze i róbcie tak dalej! Mikołaj Wesołowski ..::TRACK-LIST::.. 1. Zapowiedź 2. Słońce 3. W Samo Południe 4. Wieje Wiatr 5. Atmosfera 6. Kasieńka 7. Czerwone Światło 8. Latarnia 9. Ali Song ..::OBSADA::.. Jarosław Marciszewski - gitara elektryczna, wokal, gitara elektroakustyczna Sławomir Draczyński - gitara basowa, gitara elektroakustyczna Jakub Świątek - perkusja, elektronika, wokal Tomek Gadecki - saksofon Adam Skorczewski - trąbka Aga Tre - wokal https://www.youtube.com/watch?v=28FVcSo2TA4 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-17 11:24:43
Rozmiar: 395.42 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Królestwo to założona w połowie 2016 trójmiejska grupa muzyczna, w skład której wchodzą muzycy takich formacji jak 1926, Hadal, Dule Tree, Pomelo Taxi, Baden Baden. Zespół eksploruje obszary z pogranicza math - noise - post rocka i yassu tworząc minimalistyczne, repetytywne struktury muzyczne. Na początku 2017 r. zespół wydaje swą pierwszą płytę “Ćwiczenia repetytywne” (wyd. Music Is The Weapon) Zaskoczony bardzo pozytywnym przyjęciem postanawia od razu wiosną wyruszyć na krótką trasę koncertową po Polsce. Początek jesieni wieńczy wydaniem w sieci eksperymentalnego mini albumu “Słuchowisko”. Z nastaniem nowego roku formacja rozpoczyna pracę nad utworami na drugi album, które ostateczne szlify otrzymują podczas jesiennej trasy koncertowej w ramach Music Is The Weapon Tour. Rok 2019 to czas rejestracji i produkcji oraz trudnych decyzji co do przyszłości albumu. Ostatecznie na początku marca 2020 roku album “Antracyt” ląduje na platformie cyfrowej Bandcamp. Wkrótce potem zespół otrzymuje propozycję wydania albumu w formie fizycznej w wytwórni Gusstaff Records. "Antracyt" to album instrumentalny, nagrany w najbardziej klasycznym, minimalistycznym składzie (gitara, bas, perkusja) pełen transowych i hałaśliwych odniesień zarówno do amerykańskiej szkoły noise jak i do europejskich tradycji krautrocka. Repetytywność nie oznacza tu jednak nudy, czy braku pomysłów. Grupa nie wpada przy tym w pułapkę patosu i pompatyczności, jak to się dzieje często u współczesnych post-rockowców, gdzie finał każdego utworu brzmi jak koniec świata. Nie ma tu armagedonu, jest pure guitar satisfaction. Wydawca Łatwo zgubić się w natłoku improwizowanych albumów balansujących za granicy noise’u, jazzu i post rocka, wydawanych od kilku lat regularnie i w pokaźnych ilościach przez trójmiejską scenę muzyczną. I choć wydaje się, że największa fala takich płyt już za nami, nadal pojawiają się krążki, przy których warto zatrzymać się na dłużej. Trio tworzące Królestwo możecie znać ze składów takich jak Dule Tree, 1926 czy Hadal. Porównywani są do Lonker See, czemu trudno się dziwić, biorąc pod uwagę łączenie noise’u z jazzem i fakt, że debiutancki krążek grupy ukazał się nakładem Music Is The Weapon. Wprawdzie Królestwo, tak jak Lonker See na ostatniej płycie „Hamza”, odpuszcza sobie tym razem jazzowe eksperymenty, to „Antracytowi” jednak zdecydowanie bliżej do ARRM czy Lastryko. Znajdziemy tutaj sześć kompozycji trwających łącznie ponad godzinę, z których dwie ostatnie to swobodne, transowe improwizacje. Gdyby nie obydwie „Antracyt impresje”, można byłoby nawet pokusić się o stwierdzenie, że to całkiem przystępny i łatwy w odbiorze album. Po „Ćwiczeniach repetytywnych”, których tytuł mówi sam za siebie, a potem eksperymentalnej EP-ce „Słuchowisko”, wyraźnie widać, że zespół chce pokazać coś więcej, niż tylko oparte na rytmie improwizacje. Krótsze utwory na „Antracycie” to dopracowane kompozycje, w których połamana rytmika jest tak samo ważna, jak chwytliwe riffy, co pokazuje bardzo subtelne podejście do math w mathrocku. Wrażenie, że styl Królestwa nieco złagodniał, potęguje różnorodność utworów: zaraz po transowym i repetytywnym „Wiosłowaniu w kierunku nicości” dostajemy dwa energiczne i szybko zapadające w pamięć utwory o typowych dla Królestwa abstrakcyjnych tytułach „Tęga Jola” i „Szklaneczki doktora Stefana”. We wszystkich kompozycjach dominuje jednak ten sam minimalizm, który ma swoje dobre i złe strony. Co działa na niekorzyść „Antracytu”, to może nieco zbyt minimalistyczny skład – nie każdy zespół jest w stanie nagrać interesującą płytę ograniczając się do do gitary, basu i perkusji. Zwłaszcza w tych dłuższych utworach nie tylko czuć, że znalazłoby się tutaj miejsce na przykład na klawisze, lecz momentami wyraźnie brakuje jakiegoś urozmaicenia. „Antracyt” to materiał, który z jednej strony z pewnością świetnie sprawdzałby się na żywo, jednak równie dobrze pasuje też do leniwego, lockdownowego popołudnia. To dobrze zrównoważona płyta, płynie przechodząca między chwytliwymi melodiami a rozciągniętymi transowymi kompozycjami. Weronika Kobus ..::TRACK-LIST::.. 1. Wiosłowanie w kierunku nicości 13:23 2. Tęga Jola 5:55 3. Szklaneczki doktora Stefana 4:49 4. Antracyt 8:07 tylko na płycie CD: 5. Antracyt Impresje Take 1 19:14 6. Antracyt Impresje Take 2 17:30 Recorded at White Noise Studio Gdynia 14-15.12.2018 and 05.01.2019 Mix by Łukasz Ciszak Mastering by Michał Kupicz Artwork by Pracownia Bodega ..::OBSADA::.. Paweł Rucki - drums Sebastian Goertz - bass Maksymilian Białystok - guitar https://www.youtube.com/watch?v=P53n2aBIiuw SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-15 11:38:43
Rozmiar: 158.81 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Królestwo to założona w połowie 2016 trójmiejska grupa muzyczna, w skład której wchodzą muzycy takich formacji jak 1926, Hadal, Dule Tree, Pomelo Taxi, Baden Baden. Zespół eksploruje obszary z pogranicza math - noise - post rocka i yassu tworząc minimalistyczne, repetytywne struktury muzyczne. Na początku 2017 r. zespół wydaje swą pierwszą płytę “Ćwiczenia repetytywne” (wyd. Music Is The Weapon) Zaskoczony bardzo pozytywnym przyjęciem postanawia od razu wiosną wyruszyć na krótką trasę koncertową po Polsce. Początek jesieni wieńczy wydaniem w sieci eksperymentalnego mini albumu “Słuchowisko”. Z nastaniem nowego roku formacja rozpoczyna pracę nad utworami na drugi album, które ostateczne szlify otrzymują podczas jesiennej trasy koncertowej w ramach Music Is The Weapon Tour. Rok 2019 to czas rejestracji i produkcji oraz trudnych decyzji co do przyszłości albumu. Ostatecznie na początku marca 2020 roku album “Antracyt” ląduje na platformie cyfrowej Bandcamp. Wkrótce potem zespół otrzymuje propozycję wydania albumu w formie fizycznej w wytwórni Gusstaff Records. "Antracyt" to album instrumentalny, nagrany w najbardziej klasycznym, minimalistycznym składzie (gitara, bas, perkusja) pełen transowych i hałaśliwych odniesień zarówno do amerykańskiej szkoły noise jak i do europejskich tradycji krautrocka. Repetytywność nie oznacza tu jednak nudy, czy braku pomysłów. Grupa nie wpada przy tym w pułapkę patosu i pompatyczności, jak to się dzieje często u współczesnych post-rockowców, gdzie finał każdego utworu brzmi jak koniec świata. Nie ma tu armagedonu, jest pure guitar satisfaction. Wydawca Łatwo zgubić się w natłoku improwizowanych albumów balansujących za granicy noise’u, jazzu i post rocka, wydawanych od kilku lat regularnie i w pokaźnych ilościach przez trójmiejską scenę muzyczną. I choć wydaje się, że największa fala takich płyt już za nami, nadal pojawiają się krążki, przy których warto zatrzymać się na dłużej. Trio tworzące Królestwo możecie znać ze składów takich jak Dule Tree, 1926 czy Hadal. Porównywani są do Lonker See, czemu trudno się dziwić, biorąc pod uwagę łączenie noise’u z jazzem i fakt, że debiutancki krążek grupy ukazał się nakładem Music Is The Weapon. Wprawdzie Królestwo, tak jak Lonker See na ostatniej płycie „Hamza”, odpuszcza sobie tym razem jazzowe eksperymenty, to „Antracytowi” jednak zdecydowanie bliżej do ARRM czy Lastryko. Znajdziemy tutaj sześć kompozycji trwających łącznie ponad godzinę, z których dwie ostatnie to swobodne, transowe improwizacje. Gdyby nie obydwie „Antracyt impresje”, można byłoby nawet pokusić się o stwierdzenie, że to całkiem przystępny i łatwy w odbiorze album. Po „Ćwiczeniach repetytywnych”, których tytuł mówi sam za siebie, a potem eksperymentalnej EP-ce „Słuchowisko”, wyraźnie widać, że zespół chce pokazać coś więcej, niż tylko oparte na rytmie improwizacje. Krótsze utwory na „Antracycie” to dopracowane kompozycje, w których połamana rytmika jest tak samo ważna, jak chwytliwe riffy, co pokazuje bardzo subtelne podejście do math w mathrocku. Wrażenie, że styl Królestwa nieco złagodniał, potęguje różnorodność utworów: zaraz po transowym i repetytywnym „Wiosłowaniu w kierunku nicości” dostajemy dwa energiczne i szybko zapadające w pamięć utwory o typowych dla Królestwa abstrakcyjnych tytułach „Tęga Jola” i „Szklaneczki doktora Stefana”. We wszystkich kompozycjach dominuje jednak ten sam minimalizm, który ma swoje dobre i złe strony. Co działa na niekorzyść „Antracytu”, to może nieco zbyt minimalistyczny skład – nie każdy zespół jest w stanie nagrać interesującą płytę ograniczając się do do gitary, basu i perkusji. Zwłaszcza w tych dłuższych utworach nie tylko czuć, że znalazłoby się tutaj miejsce na przykład na klawisze, lecz momentami wyraźnie brakuje jakiegoś urozmaicenia. „Antracyt” to materiał, który z jednej strony z pewnością świetnie sprawdzałby się na żywo, jednak równie dobrze pasuje też do leniwego, lockdownowego popołudnia. To dobrze zrównoważona płyta, płynie przechodząca między chwytliwymi melodiami a rozciągniętymi transowymi kompozycjami. Weronika Kobus ..::TRACK-LIST::.. 1. Wiosłowanie w kierunku nicości 13:23 2. Tęga Jola 5:55 3. Szklaneczki doktora Stefana 4:49 4. Antracyt 8:07 tylko na płycie CD: 5. Antracyt Impresje Take 1 19:14 6. Antracyt Impresje Take 2 17:30 Recorded at White Noise Studio Gdynia 14-15.12.2018 and 05.01.2019 Mix by Łukasz Ciszak Mastering by Michał Kupicz Artwork by Pracownia Bodega ..::OBSADA::.. Paweł Rucki - drums Sebastian Goertz - bass Maksymilian Białystok - guitar https://www.youtube.com/watch?v=P53n2aBIiuw SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-15 11:35:20
Rozmiar: 483.37 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wydana oryginalnie w 1993 roku płyta „Variete” była faktycznym debiutem zespołu na rynku fonograficznym. Zespół, który działał już wtedy 10 lat, miał na koncie sukcesy w Jarocinie, nagrania dla „Trójki” i przede wszystkim wiele, entuzjastycznie przyjmowanych koncertów. Te lata aktywności pozwoliły im uzyskać wśród fanów status kultowy. Muzyka na tej płycie utrzymana jest w stylistyce cold wave, oparta na mocnych, monotonnych bębnach, dominującym riffie basu i niepokojącej gitarze, wzbogacona przez improwizacje na trąbce i flugehornie Andrzeja Przybielskiego (legendy polskiej awangardy jazzowej). Za sprawą VARIETE w polskim rocku po raz pierwszy zaistniała wysokiej klasy poezja. Przy czym, muzyka grupy nigdy nie była akompaniamentem ale stawała się, równie intrygującym, dopełnieniem wierszy Grzegorza. Transowy rytm i intrygujące dźwięki trąbki czy saksofonu brzmią równie wyraziście i przenikliwie, jak oszczędnie ważone słowa jego poezji. Warto zaznaczyć, że materiał na płytę został zremasterowany w Rogalowie Analogowym. Dzięki temu udało się poprawić selektywność i głębię brzmienia. Udało się też odtworzyć całą oprawę graficzną z oryginalnych materiałów. Pochodząca z Bydgoszczy formacja Variété to prawdziwa legenda polskiego rocka, uważana za prekursora polskiego cold wave, choć w zasadzie ma na swoim koncie jeden zimnofalowy album (później penetrowała zupełnie inne muzyczne terytoria). Grupa zaczynała jeszcze w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych i z sukcesami występowała na słynnym jarocińskim festiwalu. Niestety, w 1986 roku, w przeddzień podpisania umowy z wydawcą, taśma-matka albumu Bydgoszcz została skradziona. W efekcie tegoż materiał ten po raz pierwszy trafił na płytę w 2002 roku a wydany w 1993 roku krążek Variété okazał się ich faktycznym debiutem. I teraz ta płyta, po 18 latach, doczekała się reedycji. Rzecz zremasterowano w studiu Rogalów Analogowy, dzięki czemu dostała większej głębi i selektywności, choć oczywiście czuć tu upływ czasu. Pamiętajmy jednak, że album nagrano zupełnie na żywo. Warto też dodać, że przy okazji tej reedycji z oryginalnych materiałów odtworzono całą oprawę graficzną. Ponad siedemdziesięciominutowy materiał zawiera trzynaście kompozycji faktycznie utrzymanych w stylistyce cold wave. Utwory są motoryczne, transowe i na swój sposób psychodeliczne. Dominującą muzyczną monotonię podkreśla wysunięta na pierwszy plan sekcja rytmiczna. Charakterystyczne są przede wszystkim figury basowe. Wyjątkowym wyróżnikiem są tu jednak świetne partie na trąbce i flugenhornie nieżyjącego już trębacza, Andrzeja Przybielskiego. Ten legendarny już muzyk polskiej sceny awangardowej gościnnie pojawił się na tym albumie. Dzięki temu całość zyskała jazzowy i mocno improwizacyjny charakter, odmieniając niejako stylistykę muzyczną formacji. No i nie można zapomnieć o warstwie lirycznej, która jest równie istotna jak muzyka. Bo to naprawdę znakomita poezja Grzegorza Kaźmierczaka. Minimalistyczna, niełatwa, uciekająca od banału, mająca w sobie dużo szarości, mroku i metaforyczności. Do tego prezentowana przez artystę jakby bezwiednie, bez większej ekspresji, na chłodno, w jeszcze mocniejszy sposób wpływa na odbiorcę. Warto mieć na półce tę absolutną klasykę rodzimej muzyki!!! Mariusz Danielak ..::TRACK-LIST::.. 1. Błatnaja 4:29 2. Wagi 5:56 3. Zielonookie Radio 'Romans' 5:10 4. Peré Láchaise 5:20 5. Panowie Z Miast 4:20 6. Klaszczę W Dłonie 5:54 7. Jak Srebro 3:25 8. Pieśń Pogranicza 8:04 9. Kurz 2:26 10. 11'30 6:24 11. Ziemia I Wiara 3:45 12. Gdy Przyniosą Cud 9:05 13. Szkic 7:58 Recorded (100% live) - 'Sonus' Studio, Łomianki 15 & 26 Luty 1993. ..::OBSADA::.. Voice, Keyboards - Grzegorz Kaźmierczak Guitar - Marek Maciejewski Bass - Wojtek Woźniak Drums - Tomek Dorn Guest: Trumpet, Flugelhorn - Andrzej Przybielski https://www.youtube.com/watch?v=sNkAVw0HJT8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-13 17:17:03
Rozmiar: 167.47 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Wydana oryginalnie w 1993 roku płyta „Variete” była faktycznym debiutem zespołu na rynku fonograficznym. Zespół, który działał już wtedy 10 lat, miał na koncie sukcesy w Jarocinie, nagrania dla „Trójki” i przede wszystkim wiele, entuzjastycznie przyjmowanych koncertów. Te lata aktywności pozwoliły im uzyskać wśród fanów status kultowy. Muzyka na tej płycie utrzymana jest w stylistyce cold wave, oparta na mocnych, monotonnych bębnach, dominującym riffie basu i niepokojącej gitarze, wzbogacona przez improwizacje na trąbce i flugehornie Andrzeja Przybielskiego (legendy polskiej awangardy jazzowej). Za sprawą VARIETE w polskim rocku po raz pierwszy zaistniała wysokiej klasy poezja. Przy czym, muzyka grupy nigdy nie była akompaniamentem ale stawała się, równie intrygującym, dopełnieniem wierszy Grzegorza. Transowy rytm i intrygujące dźwięki trąbki czy saksofonu brzmią równie wyraziście i przenikliwie, jak oszczędnie ważone słowa jego poezji. Warto zaznaczyć, że materiał na płytę został zremasterowany w Rogalowie Analogowym. Dzięki temu udało się poprawić selektywność i głębię brzmienia. Udało się też odtworzyć całą oprawę graficzną z oryginalnych materiałów. Pochodząca z Bydgoszczy formacja Variété to prawdziwa legenda polskiego rocka, uważana za prekursora polskiego cold wave, choć w zasadzie ma na swoim koncie jeden zimnofalowy album (później penetrowała zupełnie inne muzyczne terytoria). Grupa zaczynała jeszcze w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych i z sukcesami występowała na słynnym jarocińskim festiwalu. Niestety, w 1986 roku, w przeddzień podpisania umowy z wydawcą, taśma-matka albumu Bydgoszcz została skradziona. W efekcie tegoż materiał ten po raz pierwszy trafił na płytę w 2002 roku a wydany w 1993 roku krążek Variété okazał się ich faktycznym debiutem. I teraz ta płyta, po 18 latach, doczekała się reedycji. Rzecz zremasterowano w studiu Rogalów Analogowy, dzięki czemu dostała większej głębi i selektywności, choć oczywiście czuć tu upływ czasu. Pamiętajmy jednak, że album nagrano zupełnie na żywo. Warto też dodać, że przy okazji tej reedycji z oryginalnych materiałów odtworzono całą oprawę graficzną. Ponad siedemdziesięciominutowy materiał zawiera trzynaście kompozycji faktycznie utrzymanych w stylistyce cold wave. Utwory są motoryczne, transowe i na swój sposób psychodeliczne. Dominującą muzyczną monotonię podkreśla wysunięta na pierwszy plan sekcja rytmiczna. Charakterystyczne są przede wszystkim figury basowe. Wyjątkowym wyróżnikiem są tu jednak świetne partie na trąbce i flugenhornie nieżyjącego już trębacza, Andrzeja Przybielskiego. Ten legendarny już muzyk polskiej sceny awangardowej gościnnie pojawił się na tym albumie. Dzięki temu całość zyskała jazzowy i mocno improwizacyjny charakter, odmieniając niejako stylistykę muzyczną formacji. No i nie można zapomnieć o warstwie lirycznej, która jest równie istotna jak muzyka. Bo to naprawdę znakomita poezja Grzegorza Kaźmierczaka. Minimalistyczna, niełatwa, uciekająca od banału, mająca w sobie dużo szarości, mroku i metaforyczności. Do tego prezentowana przez artystę jakby bezwiednie, bez większej ekspresji, na chłodno, w jeszcze mocniejszy sposób wpływa na odbiorcę. Warto mieć na półce tę absolutną klasykę rodzimej muzyki!!! Mariusz Danielak ..::TRACK-LIST::.. 1. Błatnaja 4:29 2. Wagi 5:56 3. Zielonookie Radio 'Romans' 5:10 4. Peré Láchaise 5:20 5. Panowie Z Miast 4:20 6. Klaszczę W Dłonie 5:54 7. Jak Srebro 3:25 8. Pieśń Pogranicza 8:04 9. Kurz 2:26 10. 11'30 6:24 11. Ziemia I Wiara 3:45 12. Gdy Przyniosą Cud 9:05 13. Szkic 7:58 Recorded (100% live) - 'Sonus' Studio, Łomianki 15 & 26 Luty 1993. ..::OBSADA::.. Voice, Keyboards - Grzegorz Kaźmierczak Guitar - Marek Maciejewski Bass - Wojtek Woźniak Drums - Tomek Dorn Guest: Trumpet, Flugelhorn - Andrzej Przybielski https://www.youtube.com/watch?v=sNkAVw0HJT8 SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-08-13 17:13:35
Rozmiar: 422.29 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Zespół istnieje od lutego 2006 roku. W jego skład wchodzi trzech gliwickich grajków, obsługujących gitarę, bas, bębny i mikrofon. Muzyka, jaką tworzą, to energetyczna mieszanka punka, reggae i ska. Od kilku lat kapela regularnie koncertuje, zarówno na własnym podwórku jak i w całej Polsce. W trakcie swojej niemal pięcioletniej kariery zespół miał okazję zaprezentować się w towarzystwie takich kapel jak: Akurat, Zielone Żabki, Vespa, El Dupa i wiele innych. Jak do tej pory A-FRONT! wydał własnym nakładem materiał koncertowy pod znamiennym tytułem "NEO-ROOTS-GRUNGE-PUNK", a także zawierającą cztery utwory studyjną demówkę pod tytułem "THE MO". Debiutancka płyta "409" swoją premierę miała na początku listopada 2010. Album jest podsumowaniem pięciu lat działalności kapeli i zawierać będzie 15 utworów nagranych we wrocławskim studio „Clash”. Na płycie gościnnie udzielili się muzycy Plagiatu 199, a także założyciel legendarnego ensemblu El Dupa – Dr YrY! Kilka utworów wzbogaconych jest także o brzmienie dęciaków i klawiszy. ..::TRACK-LIST::.. 1. Yyy 0:05 2. Pieśń Na Wejście 2:09 3. Stan Zagrożenia 2:51 4. To My! 3:51 5. 409 4:06 6. Obserwujesz Zboku 3:05 7. Malkontenci 3:16 8. Afront 3:17 9. Dużo Więcej Wart 4:22 10. Humppa 2:54 11. Uciekinier 4:13 12. Punkt Widzenia 2:29 13. Studenci 2:40 14. Patyczek 1:44 Bonus: 15. Rege Z Yamahy 5:36 2 - (inspirowany tradycyjną pieśnią ludową) 14 - muz: zasłyszana 15 - muz/sł: prosto z dupy (tribute to Easy Jerzy/Killa Familla Nagrań dokonano: Studio "Clash" Wrocław ..::OBSADA::.. Bass [Bas], Vocals [Wokal] - Tomasz 'Therion' Rybiński Drums [Bębny] - Adam 'Siksa' Siwek Vocals [Wokal], Guitar [Gitary] - Bartosz 'Łapa' Łapszyński Guest [Gościnnie]: Saxophone [Saksofon] - Maciej Zieliński Trombone [Puzon] - Artek Cieślak Trumpet [Trąbka] - Robert Michura Vocals [Wokal] - Madzia Czomperlik Vocals [Wokal], Keyboards [Klawisz] - Dr YrY https://www.youtube.com/watch?v=sjVUmhS1NSo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-21 20:19:30
Rozmiar: 107.72 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Zespół istnieje od lutego 2006 roku. W jego skład wchodzi trzech gliwickich grajków, obsługujących gitarę, bas, bębny i mikrofon. Muzyka, jaką tworzą, to energetyczna mieszanka punka, reggae i ska. Od kilku lat kapela regularnie koncertuje, zarówno na własnym podwórku jak i w całej Polsce. W trakcie swojej niemal pięcioletniej kariery zespół miał okazję zaprezentować się w towarzystwie takich kapel jak: Akurat, Zielone Żabki, Vespa, El Dupa i wiele innych. Jak do tej pory A-FRONT! wydał własnym nakładem materiał koncertowy pod znamiennym tytułem "NEO-ROOTS-GRUNGE-PUNK", a także zawierającą cztery utwory studyjną demówkę pod tytułem "THE MO". Debiutancka płyta "409" swoją premierę miała na początku listopada 2010. Album jest podsumowaniem pięciu lat działalności kapeli i zawierać będzie 15 utworów nagranych we wrocławskim studio „Clash”. Na płycie gościnnie udzielili się muzycy Plagiatu 199, a także założyciel legendarnego ensemblu El Dupa – Dr YrY! Kilka utworów wzbogaconych jest także o brzmienie dęciaków i klawiszy. ..::TRACK-LIST::.. 1. Yyy 0:05 2. Pieśń Na Wejście 2:09 3. Stan Zagrożenia 2:51 4. To My! 3:51 5. 409 4:06 6. Obserwujesz Zboku 3:05 7. Malkontenci 3:16 8. Afront 3:17 9. Dużo Więcej Wart 4:22 10. Humppa 2:54 11. Uciekinier 4:13 12. Punkt Widzenia 2:29 13. Studenci 2:40 14. Patyczek 1:44 Bonus: 15. Rege Z Yamahy 5:36 2 - (inspirowany tradycyjną pieśnią ludową) 14 - muz: zasłyszana 15 - muz/sł: prosto z dupy (tribute to Easy Jerzy/Killa Familla Nagrań dokonano: Studio "Clash" Wrocław ..::OBSADA::.. Bass [Bas], Vocals [Wokal] - Tomasz 'Therion' Rybiński Drums [Bębny] - Adam 'Siksa' Siwek Vocals [Wokal], Guitar [Gitary] - Bartosz 'Łapa' Łapszyński Guest [Gościnnie]: Saxophone [Saksofon] - Maciej Zieliński Trombone [Puzon] - Artek Cieślak Trumpet [Trąbka] - Robert Michura Vocals [Wokal] - Madzia Czomperlik Vocals [Wokal], Keyboards [Klawisz] - Dr YrY https://www.youtube.com/watch?v=sjVUmhS1NSo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-06-21 20:15:38
Rozmiar: 335.56 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Czarno/Biała' to pierwszy album polskiej post-punkowej załogi. W tym samym duchu co Siekiera, chwilami przypominający X-Mal Deutschland, częściowo za sprawą kobiecego wokalu. Idealne połączenie energii, melancholii i wzruszających melodii! Wersja CD jest rozszerzona o nagrania demo. Demi (sanctuary.cz) about debut LP : If you are able to crack a smile even through the tears, the new album of Polish band PAST will be exactly for you! Their raw sound can't deny countrymen of Siekiera´s classics – they can be as cold as X-Mal Deutschland, but full of hope and energy, they can also give you new zest for life. They are more melodic than Vånna Inget and more melancholic than Maktheverskan. On the LP "Black/White", the 80's post-punk gets a distinctive character also thanks to the strong vocal of the singer Gosia, who really performs her dissatisfaction with the state of today's world with expression and is not satisfied with a vacant "singing". She's got an opinion, she complains, calms down, screams, she can dream away and get angry and her fellow bandmates are helping her with that. Eleven songs and a cover by Ewa Braun are definitely not black and white. On the contrary, the album is full of colors – the brighter ones and the darker ones as well. However, all of them are intensive and that's a specific sign of PAST. Moreover, the lyric poetry in Polish makes it believable and leaves no space for empty phrases. Fans will be able to get the vinyl "Czarno/Biala" for instance on the mini-tour in the Czech Republic or in Gliwice, where PAST are going to be a support for the legendary Clan of Xymox. Those 12 songs were recorded, mixed and mastered in the beginning of 2016 in Dobra 12 Studio in Bialystok (PL) by Piotr Polak. Song No 10 "Ucieczka" is Ewa Braun cover. ..::TRACK-LIST::.. 1. Smutno 3:47 2. Zdenerwowana 3:48 3. Ulrike 3:04 4. Budzik [Słowa] - Arek Bąk 3:23 5. PBP 3:10 6. Warszawa 3:44 7. Czarna 3:31 8. Siłaczka [Słowa] - Ewa Szelburg-Zarębina 3:55 9. Pytania 3:24 10. Ucieczka [Ewa Braun cover] 1:53 11. Koniec 3:30 12. Języki 4:23 Bonusy: 13. Pytania (Demo) 3:24 14. Budzik (Demo) [Słowa] - Arek Bąk 3:03 15. Ulrike (Demo) 3:01 16. Języki (Demo) 4:27 ..::OBSADA::.. Vocals - Kamil, Gosia Synthesizer - Gosia Drums - Suchy Guitar - Kamil Bass Guitar - Darek https://www.youtube.com/watch?v=KutJNBXEGOM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-30 10:32:25
Rozmiar: 130.24 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. 'Czarno/Biała' to pierwszy album polskiej post-punkowej załogi. W tym samym duchu co Siekiera, chwilami przypominający X-Mal Deutschland, częściowo za sprawą kobiecego wokalu. Idealne połączenie energii, melancholii i wzruszających melodii! Wersja CD jest rozszerzona o nagrania demo. Demi (sanctuary.cz) about debut LP : If you are able to crack a smile even through the tears, the new album of Polish band PAST will be exactly for you! Their raw sound can't deny countrymen of Siekiera´s classics – they can be as cold as X-Mal Deutschland, but full of hope and energy, they can also give you new zest for life. They are more melodic than Vånna Inget and more melancholic than Maktheverskan. On the LP "Black/White", the 80's post-punk gets a distinctive character also thanks to the strong vocal of the singer Gosia, who really performs her dissatisfaction with the state of today's world with expression and is not satisfied with a vacant "singing". She's got an opinion, she complains, calms down, screams, she can dream away and get angry and her fellow bandmates are helping her with that. Eleven songs and a cover by Ewa Braun are definitely not black and white. On the contrary, the album is full of colors – the brighter ones and the darker ones as well. However, all of them are intensive and that's a specific sign of PAST. Moreover, the lyric poetry in Polish makes it believable and leaves no space for empty phrases. Fans will be able to get the vinyl "Czarno/Biala" for instance on the mini-tour in the Czech Republic or in Gliwice, where PAST are going to be a support for the legendary Clan of Xymox. Those 12 songs were recorded, mixed and mastered in the beginning of 2016 in Dobra 12 Studio in Bialystok (PL) by Piotr Polak. Song No 10 "Ucieczka" is Ewa Braun cover. ..::TRACK-LIST::.. 1. Smutno 3:47 2. Zdenerwowana 3:48 3. Ulrike 3:04 4. Budzik [Słowa] - Arek Bąk 3:23 5. PBP 3:10 6. Warszawa 3:44 7. Czarna 3:31 8. Siłaczka [Słowa] - Ewa Szelburg-Zarębina 3:55 9. Pytania 3:24 10. Ucieczka [Ewa Braun cover] 1:53 11. Koniec 3:30 12. Języki 4:23 Bonusy: 13. Pytania (Demo) 3:24 14. Budzik (Demo) [Słowa] - Arek Bąk 3:03 15. Ulrike (Demo) 3:01 16. Języki (Demo) 4:27 ..::OBSADA::.. Vocals - Kamil, Gosia Synthesizer - Gosia Drums - Suchy Guitar - Kamil Bass Guitar - Darek https://www.youtube.com/watch?v=KutJNBXEGOM SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-30 10:28:31
Rozmiar: 401.70 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...( Info )...
Lao Che Dyskografia FLAC Artist: Lao Che Genre: Rock/Alternative Format: FLAC, MP3 Lista Albumów: 2002 - Gusła 2005 - Powstanie Warszawskie 2008 - Gospel 2010 - Prąd Stały~Prąd Zmienny 2012 - Soundtrack 2015 - Dzieciom 2018 - Nie Raj (Single) 2018 - Wiedza o Społeczeństwie 2019 - Live Pol'And'Rock Festival (2018) [MP3]
Seedów: 27
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-28 07:01:30
Rozmiar: 2.59 GB
Peerów: 1
Dodał: Uploader
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Och jaki piękny dramat, jaka piękna Tragedia. – Chciałoby się zawtórować po zakończeniu płyty. ..::OPIS::.. To album emocjonalny, osobisty, środowiskowy, ludzki, konceptualny. Beznadzieja, złudzenia, niepowodzenia, bilet w jedną stronę. Pasja, desperacja, świadome wybory i oddawanie się chwili. Samotność, miłość, samopoznanie, poszukiwanie, wieczna droga. Powierzchowne relacje, niespełnione marzenia, obowiązki. Budzik przed świtem, nocny maraton, rzeczy przemilczane, dystans, odległość, zbliżenia. Ciało obce, ziemia obiecana, dziury w głowie, wspomnienia. Och jaki piękny dramat, jaka piękna Tragedia. Zespół powstał w 2011 roku. Członkami grupy są osoby związane z Łódzką Sceną Alternatywną (19 Wiosen, Alles, Procesor Plus, EX - US, Demolka, Afro Porno). Zadebiutowali singlem „Ty”. w nieistniejącej już Oficynie Biedota. Następnie wydali dwa albumy: "Eskpzm" i "Nieświat". Oba utrzymane w stylistyce post punk, cold wave. Szczególnie drugi zyskał bardzo dobre opinie u recenzentów. Przywoływali nawiązania do takich zespołów jak Republika czy Madame. Zespół koncertował u boku m.in: Variete, Ukrytych Zalet Systemu, Super Girl & Romantic Boys. Na płycie pojawili się goście z Super Girls & Romantic Boys. Produkcją płyty zajął się Kamil Łazikowski, kiedyś członek zespołu Cool Kids of Death. Zima bywa piękną porą roku, pod warunkiem, że zechce sobie przypomnieć o dawnych, śnieżnych przyzwyczajeniach. A tak, to szaro-buro, słońca jak na lekarstwo, a do tego dół… Właściwie to Tragedia. Kto lubi się jeszcze pognębić muzycznie i tekstowo, mocniej zapaść w świadomą melancholię i nasycić się weltschmerzem, temu polecić można propozycję łodzian. Co się z podobnymi tematami wiąże? Wiadomo, zimno-falowa muzyka podlana synth-popowym sosem. Gęsto tu od klimatów żywcem wziętych z lat 80. Sporo też tu rodzimych tropów, by zwrócić uwagę na Madame, a jeszcze więcej rzeczy kojarzy mi się z Maanamem. Bo wokalista, Paweł Strzelec, brzmi czasem uderzająco podobno do Kory. Gdyby za mikrofonem stała kobieta, może bym się obruszył, że to zbyt wyraźne nawiązanie. Ale facet? Robi się ciekawie. Ten duch Maanamu objawia się też w tekstowych nawiązaniach, pewnej wzniosłej manierze, lekkiej teatralności. Dobrze to pasuje do obranej konwencji, choć czasem się zastanawiam, czy to nie za duży ukłon w tę stronę, co nie obniża jakości muzyczno-lirycznych poszukiwań. Możliwe zresztą, że nieświadomych. Zespół bawi się nowofalową, coldwave’ową, punkową, elektroniczną konwencją, serwując dźwięki chłodne, z pozoru wyprane z uczuć. Bywa łagodnie, a czasem nieco bardziej energetycznie, zawsze jednak dojmująco. Oczywiście emocje buzują w tekstach, ale to tematy dalekie od pozytywnych konstatacji. Tak, tutaj rozgrywa się tragedia, w klasycznym greckim znaczeniu, gdzie wszystko zmierza do niewesołego kresu, a człowiek nic na to nie może poradzić. Charakterystyczna pulsacja i przestrzeń, ale i czasem zadziorność, i popowa wręcz chwytliwość (singlowa Tragedia czy Daleko), musi się spodobać miłośnikom podobnych klimatów. Choć zespół czerpie z pewnego kanonu, to jednak na tyle umiejętnie miesza inspiracje, że tworzy własną propozycję. Trzeba lubić takie granie, i nie bać się zanurzać w tego typu nastroje. Nigdy nie wiem, czy to tylko pewna konwencja, czy jednak szczery raport ze stanu duszy. Nie namawiam, bo czasem lepiej w tym mrocznym, depresyjnym czasie posłuchać wesołych hitów z radia. Ale kto ceni melancholijny powiew lat 80. nie powinien kręcić nosem. Paweł Lach http://miejmiejsce.com/muzyka/juz-nie-zyjesz-tragedia/ ..::TRACK-LIST::.. 1. Ona 02:44 2. Amen 03:58 3. NDST 04:14 4. Osobno 02:47 5. Ateny 04:37 6. Daleko 03:23 7. Odyseja 03:26 8. Złudzenia 03:07 9. Tragedia 05:03 https://www.youtube.com/watch?v=H3cTbJZSR8g SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-20 17:27:58
Rozmiar: 79.68 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
Och jaki piękny dramat, jaka piękna Tragedia. – Chciałoby się zawtórować po zakończeniu płyty. ..::OPIS::.. To album emocjonalny, osobisty, środowiskowy, ludzki, konceptualny. Beznadzieja, złudzenia, niepowodzenia, bilet w jedną stronę. Pasja, desperacja, świadome wybory i oddawanie się chwili. Samotność, miłość, samopoznanie, poszukiwanie, wieczna droga. Powierzchowne relacje, niespełnione marzenia, obowiązki. Budzik przed świtem, nocny maraton, rzeczy przemilczane, dystans, odległość, zbliżenia. Ciało obce, ziemia obiecana, dziury w głowie, wspomnienia. Och jaki piękny dramat, jaka piękna Tragedia. Zespół powstał w 2011 roku. Członkami grupy są osoby związane z Łódzką Sceną Alternatywną (19 Wiosen, Alles, Procesor Plus, EX - US, Demolka, Afro Porno). Zadebiutowali singlem „Ty”. w nieistniejącej już Oficynie Biedota. Następnie wydali dwa albumy: "Eskpzm" i "Nieświat". Oba utrzymane w stylistyce post punk, cold wave. Szczególnie drugi zyskał bardzo dobre opinie u recenzentów. Przywoływali nawiązania do takich zespołów jak Republika czy Madame. Zespół koncertował u boku m.in: Variete, Ukrytych Zalet Systemu, Super Girl & Romantic Boys. Na płycie pojawili się goście z Super Girls & Romantic Boys. Produkcją płyty zajął się Kamil Łazikowski, kiedyś członek zespołu Cool Kids of Death. Zima bywa piękną porą roku, pod warunkiem, że zechce sobie przypomnieć o dawnych, śnieżnych przyzwyczajeniach. A tak, to szaro-buro, słońca jak na lekarstwo, a do tego dół… Właściwie to Tragedia. Kto lubi się jeszcze pognębić muzycznie i tekstowo, mocniej zapaść w świadomą melancholię i nasycić się weltschmerzem, temu polecić można propozycję łodzian. Co się z podobnymi tematami wiąże? Wiadomo, zimno-falowa muzyka podlana synth-popowym sosem. Gęsto tu od klimatów żywcem wziętych z lat 80. Sporo też tu rodzimych tropów, by zwrócić uwagę na Madame, a jeszcze więcej rzeczy kojarzy mi się z Maanamem. Bo wokalista, Paweł Strzelec, brzmi czasem uderzająco podobno do Kory. Gdyby za mikrofonem stała kobieta, może bym się obruszył, że to zbyt wyraźne nawiązanie. Ale facet? Robi się ciekawie. Ten duch Maanamu objawia się też w tekstowych nawiązaniach, pewnej wzniosłej manierze, lekkiej teatralności. Dobrze to pasuje do obranej konwencji, choć czasem się zastanawiam, czy to nie za duży ukłon w tę stronę, co nie obniża jakości muzyczno-lirycznych poszukiwań. Możliwe zresztą, że nieświadomych. Zespół bawi się nowofalową, coldwave’ową, punkową, elektroniczną konwencją, serwując dźwięki chłodne, z pozoru wyprane z uczuć. Bywa łagodnie, a czasem nieco bardziej energetycznie, zawsze jednak dojmująco. Oczywiście emocje buzują w tekstach, ale to tematy dalekie od pozytywnych konstatacji. Tak, tutaj rozgrywa się tragedia, w klasycznym greckim znaczeniu, gdzie wszystko zmierza do niewesołego kresu, a człowiek nic na to nie może poradzić. Charakterystyczna pulsacja i przestrzeń, ale i czasem zadziorność, i popowa wręcz chwytliwość (singlowa Tragedia czy Daleko), musi się spodobać miłośnikom podobnych klimatów. Choć zespół czerpie z pewnego kanonu, to jednak na tyle umiejętnie miesza inspiracje, że tworzy własną propozycję. Trzeba lubić takie granie, i nie bać się zanurzać w tego typu nastroje. Nigdy nie wiem, czy to tylko pewna konwencja, czy jednak szczery raport ze stanu duszy. Nie namawiam, bo czasem lepiej w tym mrocznym, depresyjnym czasie posłuchać wesołych hitów z radia. Ale kto ceni melancholijny powiew lat 80. nie powinien kręcić nosem. Paweł Lach http://miejmiejsce.com/muzyka/juz-nie-zyjesz-tragedia/ ..::TRACK-LIST::.. 1. Ona 02:44 2. Amen 03:58 3. NDST 04:14 4. Osobno 02:47 5. Ateny 04:37 6. Daleko 03:23 7. Odyseja 03:26 8. Złudzenia 03:07 9. Tragedia 05:03 https://www.youtube.com/watch?v=H3cTbJZSR8g SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-20 17:23:00
Rozmiar: 224.54 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Variete należy do tych nielicznych krajowych zespołów, które zyskały wśród fanów status kultowy. Przez wiele lat nieobecni na płytach i kasetach, zdobywali publiczność podczas koncertów. Nic zatem dziwnego, że jako swój drugi album postanowili zaprezentować zarejestrowany w 100% na żywo zapis koncertu. Płyta 'Koncert Teatr STU' jest szczególna, również dlatego, że w programie występu znalazły się legendarne wręcz kompozycje sprzed lat – Krzyż czy Bydgoszcz Nagrania zarejestrowano 09.04.1994 roku W Projekcie Wykorzystano Obraz 'Błędne Koło' Jacka Malczewskiego Maciej Jodłowski (Off.muza.com.pl): "Za chwilę pełna mroku, tajemnicy, mądra przygoda z zespołem Variété. Tymi słowami wita prezenter zebraną w krakowskim Teatrze Stu publiczność oraz tych wszystkich, którzy sięgną po niniejszą płytę. Wstęp ten trafnie określa zawartość całej płyty. Taki jest też zespół, jego muzyka oraz teksty Grzegorza Kaźmierczaka. Tym, czym dla krajowej blues-rockowej publiczności jest (był) zespół Dżem, tym dla publiczności rozmiłowanej w zimnofalowych (transowych) klimatach jest Variete. Zespołem legendarnym, wręcz kultowym. (...) Koncert w Teatrze Stu z pewnością ucieszy miłośników grupy, gdyż ma wszystkie cechy rzetelnego zapisu live. Jest dobrze nagrany, dobór utworów ciekawy, sami zaś muzycy z właściwą sobie konsekwencją budują niepowtarzalny nastrój. Służy temu wydłużenie większości kompozycji, nasycenie ich saksofonowymi improwizacjami gościnnie występującego muzyka zespołu Miłość, Mikołaja Trzaski. Są na płycie premierowe utwory "Burty", "Mechanizmy", "Chodzę nago po mieszkaniu", dobrze klimatem pasujące do utworów starszych, doskonale znanych takich jak "Krzyż", "Bydgoszcz", "Panowie z miast", "Klaszcząc w dłonie". Publiczność, jak przystało na materiał live, też jest dobrze słyszalna, choć ze względu na specyfikę muzyki, daremnie by tu szukać jakiegoś chóralnego śpiewu z jej strony. (...)" ..::TRACK-LIST::.. 1. Na Marne 5:12 2. Panowie Z Miast 4:27 3. Burty 5:58 4. Teraz I Tu 5:48 5. Bydgoszcz 6:42 6. Ziemia I Wiara 6:02 7. Chodzę Nago Po Mieszkaniu 7:24 8. Krzyż 5:50 9. 11'30 6:11 10. Mechanizmy 7:05 11. Klaszcząc W Dłonie 7:07 ..::OBSADA::.. Grzegorz Kaźmierczak - wokal, teksty, instrumenty klawiszowe Marek Maciejewski - gitara Wojciech Woźniak - gitara basowa Tomek Dorn - perkusja Mikołaj Trzaska - saksofony https://www.youtube.com/watch?v=cbM8bAp0nYo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 10:50:46
Rozmiar: 158.29 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Variete należy do tych nielicznych krajowych zespołów, które zyskały wśród fanów status kultowy. Przez wiele lat nieobecni na płytach i kasetach, zdobywali publiczność podczas koncertów. Nic zatem dziwnego, że jako swój drugi album postanowili zaprezentować zarejestrowany w 100% na żywo zapis koncertu. Płyta 'Koncert Teatr STU' jest szczególna, również dlatego, że w programie występu znalazły się legendarne wręcz kompozycje sprzed lat – Krzyż czy Bydgoszcz Nagrania zarejestrowano 09.04.1994 roku W Projekcie Wykorzystano Obraz 'Błędne Koło' Jacka Malczewskiego Maciej Jodłowski (Off.muza.com.pl): "Za chwilę pełna mroku, tajemnicy, mądra przygoda z zespołem Variété. Tymi słowami wita prezenter zebraną w krakowskim Teatrze Stu publiczność oraz tych wszystkich, którzy sięgną po niniejszą płytę. Wstęp ten trafnie określa zawartość całej płyty. Taki jest też zespół, jego muzyka oraz teksty Grzegorza Kaźmierczaka. Tym, czym dla krajowej blues-rockowej publiczności jest (był) zespół Dżem, tym dla publiczności rozmiłowanej w zimnofalowych (transowych) klimatach jest Variete. Zespołem legendarnym, wręcz kultowym. (...) Koncert w Teatrze Stu z pewnością ucieszy miłośników grupy, gdyż ma wszystkie cechy rzetelnego zapisu live. Jest dobrze nagrany, dobór utworów ciekawy, sami zaś muzycy z właściwą sobie konsekwencją budują niepowtarzalny nastrój. Służy temu wydłużenie większości kompozycji, nasycenie ich saksofonowymi improwizacjami gościnnie występującego muzyka zespołu Miłość, Mikołaja Trzaski. Są na płycie premierowe utwory "Burty", "Mechanizmy", "Chodzę nago po mieszkaniu", dobrze klimatem pasujące do utworów starszych, doskonale znanych takich jak "Krzyż", "Bydgoszcz", "Panowie z miast", "Klaszcząc w dłonie". Publiczność, jak przystało na materiał live, też jest dobrze słyszalna, choć ze względu na specyfikę muzyki, daremnie by tu szukać jakiegoś chóralnego śpiewu z jej strony. (...)" ..::TRACK-LIST::.. 1. Na Marne 5:12 2. Panowie Z Miast 4:27 3. Burty 5:58 4. Teraz I Tu 5:48 5. Bydgoszcz 6:42 6. Ziemia I Wiara 6:02 7. Chodzę Nago Po Mieszkaniu 7:24 8. Krzyż 5:50 9. 11'30 6:11 10. Mechanizmy 7:05 11. Klaszcząc W Dłonie 7:07 ..::OBSADA::.. Grzegorz Kaźmierczak - wokal, teksty, instrumenty klawiszowe Marek Maciejewski - gitara Wojciech Woźniak - gitara basowa Tomek Dorn - perkusja Mikołaj Trzaska - saksofony https://www.youtube.com/watch?v=cbM8bAp0nYo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-05-19 10:44:23
Rozmiar: 437.78 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Zdrój to improwizujący duet na gitarę (Jakub Zasada) i perkusję (Sebastiaan Janssen). Zespół współtworzy stale fermentującą społeczność muzyków skupionych wokół wrocławskiej Salki (Kurws, Ukryte Zalety Systemu, Przepych, Atol Atol Atol). Duet porusza się w stylistyce instrumentalnego free punku z elementami krautrocka i noise’u, udowadniając, że swobodna improwizacja to bardziej idea, niż ujęty w ramy gatunek muzyczny. Utwory na nowej płycie oparte są na improwizacjach zarejestrowanych podczas europejskiej trasy z Kurws jesienią 2022. Blisko Battles, Chevreuil i US Maple. Za mix i mastering odpowiedzialny jest Szymon Szwarc z Rozwodu, nagrywał Filip Zakrzewski, produkował Łukasz Plata, a za oprawę graficzną odpowiada gitarzysta, Jakub Zawada. Zdrój is a Polish/Dutch improv duo from Wrocław that is an active part of Salka, an ever-evolving community of musicians (Kurws, Ukryte Zalety Systemu, Przepych, Atol Atol Atol). After releasing a self-titled debut in 2022, Zdrój now returns with their second album “Koleiny” (CD via Fonoradar Records, cassette via Syf Records). Where the first album was the result of a studio session, the tracks on this album are based on fully improvised recordings that were captured live at various shows during the European tour that Zdrój did with Kurws in the autumn of 2022. The new album sees the band explore instrumental post-punk with elements of krautrock, noise, and even a hint of EBM, all while maintaining their position that free improvisation is an approach rather than a framed musical genre. ..::TRACK-LIST::.. 1. Zdrhoy 00:34 2. Motoráček 03:19 3. Zaczyn 02:48 4. Kaczkomat 03:58 5. Pragotron Signaltron 02:40 6. Shisa kanko 03:11 7. Namazu 02:39 8. Klaksomat 02:08 9. Kompleksy 01:40 10. Pappardelle (alla Plata) 03:43 ..::OBSADA::.. Jakub Zasada - guitar Sebastiaan Janssen - drums Filip Zakrzewski - additional guitar on track 4 Production - Łukasz Plata https://www.youtube.com/watch?v=A1MPLVLNSKo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-18 16:27:06
Rozmiar: 64.08 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
...SIŁA I PIĘKNO MUZYKI TKWIĄ W JEJ RÓŻNORODNOŚCI.
..::OPIS::.. Zdrój to improwizujący duet na gitarę (Jakub Zasada) i perkusję (Sebastiaan Janssen). Zespół współtworzy stale fermentującą społeczność muzyków skupionych wokół wrocławskiej Salki (Kurws, Ukryte Zalety Systemu, Przepych, Atol Atol Atol). Duet porusza się w stylistyce instrumentalnego free punku z elementami krautrocka i noise’u, udowadniając, że swobodna improwizacja to bardziej idea, niż ujęty w ramy gatunek muzyczny. Utwory na nowej płycie oparte są na improwizacjach zarejestrowanych podczas europejskiej trasy z Kurws jesienią 2022. Blisko Battles, Chevreuil i US Maple. Za mix i mastering odpowiedzialny jest Szymon Szwarc z Rozwodu, nagrywał Filip Zakrzewski, produkował Łukasz Plata, a za oprawę graficzną odpowiada gitarzysta, Jakub Zawada. Zdrój is a Polish/Dutch improv duo from Wrocław that is an active part of Salka, an ever-evolving community of musicians (Kurws, Ukryte Zalety Systemu, Przepych, Atol Atol Atol). After releasing a self-titled debut in 2022, Zdrój now returns with their second album “Koleiny” (CD via Fonoradar Records, cassette via Syf Records). Where the first album was the result of a studio session, the tracks on this album are based on fully improvised recordings that were captured live at various shows during the European tour that Zdrój did with Kurws in the autumn of 2022. The new album sees the band explore instrumental post-punk with elements of krautrock, noise, and even a hint of EBM, all while maintaining their position that free improvisation is an approach rather than a framed musical genre. ..::TRACK-LIST::.. 1. Zdrhoy 00:34 2. Motoráček 03:19 3. Zaczyn 02:48 4. Kaczkomat 03:58 5. Pragotron Signaltron 02:40 6. Shisa kanko 03:11 7. Namazu 02:39 8. Klaksomat 02:08 9. Kompleksy 01:40 10. Pappardelle (alla Plata) 03:43 ..::OBSADA::.. Jakub Zasada - guitar Sebastiaan Janssen - drums Filip Zakrzewski - additional guitar on track 4 Production - Łukasz Plata https://www.youtube.com/watch?v=A1MPLVLNSKo SEED 14:30-23:00. POLECAM!!!
Seedów: 0
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-04-18 16:24:03
Rozmiar: 172.63 MB
Peerów: 0
Dodał: Fallen_Angel
Opis
Red Hot Chili Peppers - Greatest Hits (2003) [FLAC]
...( Info )... Artist: Red Hot Chili Peppers Album: Greatest Hits Year: 2003 Genre: Alternative Rock, Funk Metal Format: Flac ...( TrackList )... 1 Under The Bridge 4:33 2 Give It Away 4:44 3 Californication 5:29 4 Scar Tissue 3:35 5 Soul To Squeeze 4:50 6 Otherside 4:15 7 Suck My Kiss 3:35 8 By The Way 3:35 9 Parallel Universe 4:29 10 Breaking The Girl 4:54 11 My Friends 4:09 12 Higher Ground Producer – Michael Beinhorn 3:22 13 Universally Speaking 4:16 14 Road Trippin' 3:25 15 Fortune Faded 3:21 16 Save The Population 4:05
Seedów: 33
Komentarze: 0
Data dodania:
2024-03-23 00:25:20
Rozmiar: 1.58 GB
Peerów: 6
Dodał: Uploader
|